Człowiek i kapłan wielkiego formatu
Rozpoczął je Różaniec w intencji zmarłego. Nieco wcześniej ciało zmarłego ks. prałata Juliana Jóźwika zostało złożone do grobu na miejscowym cmentarzu. - Gromadzimy się wokół ołtarza Jezusa Chrystusa, aby całe jego życie i całą jego posługę zanurzyć w owocach tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania naszego Zbawiciela - mówił przewodniczący Eucharystii bp Grzegorz Suchodolski. - Czas pandemii, który przeżywamy, nie tylko uniemożliwia wielu kapłanom, wiernym świeckim i członkom rodziny bezpośredni udział w Mszy pogrzebowej, ale też nie pozwala, aby ciało naszego zmarłego brata stanęło przed ołtarzem, gdzie przez tyle lat sprawował Najświętszą Eucharystię. Wierzymy jednak, że jesteśmy zjednoczeni w wierze i miłości, a także w nadziei na tę nagrodę, której dla księdza prałata pragniemy wypraszać - zaznaczył. W homilii bp G. Suchodolski przypomniał drogę życiową zmarłego, jego ofiarną i gorliwą służbę na rzecz duszpasterstwa w diecezji, dokonania ekonomiczne w kurii i działalność charytatywną w diecezji oraz posługę parafialną.
Podziękował ks. J. Jóźwikowi za to, że będąc przez 20 lat penitencjarzem kościoła katedralnego w Siedlcach, wiele osób pojednał z Bogiem, przywracając je do jedności z Kościołem.
Uczył miłości do Boga i Kościoła
Ks. prałat Ryszard Andruszczak, przyjaciel zmarłego, wyraził w pożegnaniu wdzięczność Bogu za to, że na drodze jego życia postawił wielkiego człowieka, dzięki któremu poznał piękno diecezji, ojczyzny, świata, a zwłaszcza piękno Kościoła, wiary i kapłańskiego świadectwa. Ks. R. Andruszczak wspominał też, że śp. ks. J. Jóźwik kochał Polskę i polską literaturę, a w Sienkiewiczu był zakochany całym sercem. Potrafił cytować z pamięci Sienkiewiczowskie księgi. – Drogi przyjacielu, kiedy dwa tygodnie temu rozmawiałem z tobą, nie wiedziałem, że to nasza ostatnia rozmowa. Bardzo głęboko wierzę w to, czego nas uczyłeś – miłość do Boga i do Kościoła, do kapłaństwa, do swojej rodziny. I wierzę, że Jezus, który cię przeprowadził do domu Ojca, zaprosił cię do wiecznej koncelebry, byś się cieszył i radował bez końca – mówił ksiądz prałat.
Dyrektor siedleckiej Caritas ks. Marek Bieńkowski wspominał, że ks. prałat Julian dał się poznać jako osoba bardzo ciepła, życzliwa, otwarta. Z kolei dyrektor Caritas Polska ks. Marcin Iżycki napisał w liście: „Dziękuję Bogu za życie śp. ks. prałata J. Jóźwika. W jego jakże bogatym kapłańskim życiorysie, bardzo ważną rolę odgrywała posługa miłosierdzia, był dyrektorem Caritas Diecezji Siedleckiej w latach 1991-2003. Przyczynił się wtedy do powstania wielu dzieł miłosierdzia”. Księdza prałata żegnał też kolega z roku święceń ks. kan. Kazimierz Zdunek.
Dziękowali za dar powołania
W imieniu samorządów powiatowego, gminy i miasta Garwolin, zmarłego pożegnali wicestrosta Marek Ziędalski, burmistrz Garwolina Marzena Świeczak i wójt gminy Garwolin Marcin Kołodziejczyk. – Przyszliśmy tu dziś z potrzeby serca, by pożegnać się z Tobą, ale przede wszystkim podziękować za dar kapłańskiego powołania i służby drugiemu człowiekowi. Jako kapłan, wieloletni proboszcz, a ostatnio rezydent tej parafii trzymałeś w swoich dłoniach duchowe życie swoich parafian. (…) potrafiłeś zaskarbić sobie powszechną sympatię i szacunek, zawsze cechowała cię otwartość na drugiego człowieka, czego mieliśmy okazję doświadczać przy okazji organizowanej poprzez ciebie pomocy najuboższym w parafialnym punkcie charytatywnym czy też z pola działalności samorządu przy okazji wspólnej organizacji świąt religijno-patriotycznych – mówiła M. Świeczak. Dowodem tego, że praca ks. Jóźwika jest i była ważna dla środowiska lokalnego, był wniosek rady miasta o uhonorowanie księdza prałata tytułem Zasłużony dla Powiatu Garwolińskiego „za działalność społeczną na rzecz lokalnej społeczności, a zwłaszcza osób biednych i potrzebujących, oraz za pracę w organizacji Caritas, posługę i duchowe wsparcie mieszkańców”.
W imieniu parafian zmarłego proboszcza pożegnał Ignacy Kozak. – Śp. ksiądz prałat zawsze starał się służyć pomocą tam, gdzie była ona potrzebna. Był człowiekiem skromnym, pogodnym i pełnym szacunku dla innych – akcentował. – Ks. prałat Julian był bezpośredni i potrafił zauważyć każdego. Nie przeszedł obojętnie obok nikogo i – co najważniejsze – miał o czym z nami rozmawiać. Za tę szlachetność chcę również podziękować – spuentował dziekan dekanatu garwolińskiego ks. Stanisław Szymuś.
Ks. prałat Julian Andrzej Jóźwik
Urodził się 24 stycznia 1941 r. w miejscowości Szczałb, należącej wtedy do parafii Wojcieszków. Jego rodzicami byli Celestyn i Julianna Jóźwikowie, rolnicy. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Szczałbie oraz Adamowie, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące. Po maturze w 1958 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Siedlcach. 23 maja 1964 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Ignacego Świrskiego.
Jako wikariusz pracował w parafiach: Rozbity Kamień (1964-65), Ryki (1965-66), Ostrów Lubelski (1966-68) i Radoryż Kościelny (1968). W roku akademickim 1968/69 rozpoczął studia stacjonarne na wydziale filozofii chrześcijańskiej (sekcja psychologii) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończył w 1971 r. tytułem magistra.
W 1972 r. powrócił do diecezji i przez ponad 30 lat był pracownikiem Kurii Diecezjalnej Siedleckiej, kierując ważnymi referatami: duszpasterstwa rodzin (1972-1975 oraz 1977-1981) i duszpasterstwa miłosierdzia chrześcijańskiego (od 4 października 1973 r.). Dekretem z 9 sierpnia 1976 r. został mianowany wizytatorem diecezjalnym nauki religii w punktach katechetycznych. Był także referentem duszpasterstwa trzeźwości i duszpasterstwa kobiet (do 31 grudnia 1982 r.). Referatem duszpasterstwa ogólnego kierował dwukrotnie: od 26 stycznia 1981 r. do 31 sierpnia 1990 r. oraz w latach 1993-1999 r.
Doceniając przygotowanie i zdolności organizacyjne ks. Juliana, bp Jan Mazur 31 sierpnia 1990 r. mianował go ekonomem diecezjalnym. Ks. J. Jóźwik przeprowadził modernizację gmachów kurialnych, prowadził wiele prac remontowo-budowlanych, kierował budową nowego gmachu Centrum Duszpastersko-Charytatywnego w Siedlcach im. Matki Teresy z Kalkuty.
Ks. Julian należał do znaczących komisji i rad oraz komitetów organizacyjnych o znaczeniu ogólnopolskimi i diecezjalnym. W ramach prac przygotowawczych zapowiedzianego w 1973 r. II Synodu Diecezji Siedleckiej czyli Podlaskiej został powołany 27 lutego 1976 r. do składu Głównej Komisji Synodalnej. Należał do diecezjalnej komisji ds. rent i emerytur kapłańskich oraz do diecezjalnego komitetu przygotowującego diecezję siedlecką do pierwszej wizyty apostolskiej Jana Pawła II w Polsce (2-10 czerwca 1979 r.). Był powołany przez KEP do komisji dla spraw społecznych i zawodowych KUL (1980 r.). W latach 2012-2016 wchodził w skład członków II Synodu Diecezji Siedleckiej, a w latach 2012-2014 należał do synodalnej podkomisji ds. duszpasterstwa charytatywnego.
W stanie wojennym wielokrotnie towarzyszył biskupom siedleckim w odwiedzinach internowanych, dostarczając pomoc żywnościową. Kierował dystrybucją darów, jakie napływały do diecezji z Zachodu. Organizował i prowadził szkolenia dla Parafialnych Zespołów Charytatywnych.
Po wznowieniu w 1990 „Caritas Polska” (zlikwidowanej w 1950 r. przez władze PRL) bp J. Mazur powołał w kwietniu 1991 r. Caritas Diecezjalną, a jej dyrektorem mianował ks. J. Jóźwika, który zorganizował struktury i rozwinął różne formy działalności charytatywnej, współpracując z instytucjami samorządowymi. Dyrektorem Caritas był do 28 sierpnia 2003 r.
Po raz pierwszy został włączony do grona Rady Kapłańskiej 18 stycznia 1978 r.; w następnych kadencjach był jej członkiem. Był również wielokrotnie członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. Godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej obdarzony został 24 października 1986 r., a kanonikiem gremialnym tejże Kapituły został mianowany 3 maja 1992 r. W latach 1996-2016 pełnił urząd kanonika penitencjarza kościoła katedralnego w Siedlcach. Na prośbę bp. Zbigniewa Kiernikowskiego papież Benedykt XVI obdarzył go godnością kapelana (prałata) honorowego Jego Świątobliwości (29 kwietnia 2006 r.).
Po 31 latach pracy w centralnych strukturach kurii, zwolniony z dotychczasowego urzędów, przeszedł do pracy duszpasterskiej w parafii. Proboszczem parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Garwolinie został mianowany z dniem 29 sierpnia 2003 r. W parafii podął systematyczne duszpasterstwo, ciesząc się zaufaniem i wdzięcznością parafian. Był otwarty na ludzi, zabiegał i organizował bieżące prace materialne, nawiązał dobre relacje z władzami samorządowymi miasta i powiatu. Był kapelanem pracowników Komendy Powiatowej Policji w Garwolinie w latach 2006-2015. W latach 2006-2011 pełnił urząd wicedziekana dekanatu garwolińskiego.
24 lipca 2012 r. ks. J. Jóźwik przeszedł na emeryturę, nadal mieszkając w parafii i służąc pomocą duszpasterską. Tutaj przeżywał złoty jubileusz 50 lat kapłaństwa (2014 r.). W ostatnim czasie siły fizyczne osłabły i przebywał w szpitalu, podając się leczeniu. Choroby współistniejące i zakażenie koronawirusem doprowadziły do jego śmierci. Zmarł 3 października w szpitalu zakaźnym w Warszawie. Przeżył 79 lat, w tym 56 lat w kapłaństwie.
Requiescat in pace.
opr. ks. Bernard Błoński
Waldemar Jaroń