Docenić starość
Czym jest starość? Światowa Organizacja Zdrowia mówi, że zaczyna się ona po 60 roku życia?
Starość, zwana też trzecim wiekiem po okresie wzrostu i dorosłości, stanowi naturalną część ludzkiego życia, stając się jego dopełnieniem. Oczywiście nie da się ukryć, że to także pewien etap biologii, kiedy człowiek zaczyna nieco wolniej chodzić i myśleć, ale ma w sobie niewątpliwą mądrość.
Tak właśnie starość opisuje Biblia: jako czas nacechowany mądrością.
Pismo Święte o osobach starszych mówi z podziwem i szacunkiem. W świetle nauki biblijnej starość jawi się jako „czas pomyślny”, w którym dopełnia się miara ludzkiego życia. Takie postacie, jak np. Symeon czy św. Anna, to ludzie, którzy noszą w sobie pewna historię zarówno działania Boga, jak i doświadczeń ludzkich, co promieniuje mądrością życia. W jednym z przemówień papież Franciszek uświadamia, że decyduje ona o godnej pozazdroszczenia wartości wieku podeszłego: „Osoby starsze są skarbcem mądrości naszego ludu”. Jest to jednak mądrość bardzo specyficzna, nie da się jej nauczyć z żadnej książki. Można ją tylko posiąść dzięki życiowym doświadczeniom. Zresztą ten przysłowiowy siwy włos nie wziął się znikąd. To właśnie owoc przemijania, swoiste laboratorium, w którym krystalizuje się piękno życia człowieka.
Z jednej strony osoby starsze pozytywnie przeżywają jesień życia. Z drugiej starzenie wiąże się z utratą wartości, które dzisiejsze czasy promują, czyli młodości, sprawności. Panuje nawet opinia, że starość jest wiekiem strat: dzieci wyprowadzają się z domu, wnuki nie mają tyle czasu, kończy się kariera zawodowa, bliscy odchodzą. Jak docenić starość?
Po pierwsze – ważne jest, jak ktoś przeżywał swoją młodość. ...
Jolanta Krasnowska