Dumni z mamy, babci i prababci
Jubileusz najbliżsi pani Emilii uczcili 29 czerwca Mszą św. w Kościele pw. Chrystusa Króla w Jedlance. Pani Emilia dzieciństwo spędziła w domu, pomagając rodzicom w gospodarstwie. W wieku siedmiu lat rozpoczęła naukę w czteroklasowej szkole powszechnej, która mieściła się w izbie domu przedwojennego sołtysa Niedźwiadki Jana Szostaka: zajęcia odbywały się w dwóch grupach: na 8.00 przychodziły dzieci z trzeciej i czwartej klasy, natomiast na 12.00 dzieci z pierwszej i drugiej.
Nauka w szkole trwała siedem lat – do pierwszej i drugiej klasy chodzono rok, do trzeciej dwa lata, a do czwartej trzy. W roku szkolnym 1937/1938 szkoła w Niedźwiadce była przez trzy tygodnie zamknięta z powodu epidemii szkarlatyny. Emilka była jednym z 18 dzieci, które dotknęła choroba. Przechodziła ją ciężko. Pytana o kadrę nauczycielską, odpowiadała z sentymentem, że pamięta panie Marię Waczykówną pochodzącą z Ukrainy i Barbarę Kozieracką z Guzówki oraz Stanisława Ostrowskiego, nauczyciela religii pochodzącego z Anonina.
Trudne dzieciństwo
Ukończywszy 14 lat, w czerwcu 1938 r. Emilia wyjechała do Telatyna (obecnie na Lubelszczyźnie, przy granicy polsko-ukraińskiej) do swojej wujenki, by pomagać przy opiece nad jej wnukami. ...
LI