Dzień Dziecka Utraconego
Poprzedzi go Msza św. w intencji rodziców, o pocieszenie dla nich, sprawowana o 12.00 w katedrze pod przewodnictwem bp. Piotra Sawczuka.
Dzień Dziecka Utraconego obchodzony w Polsce od 2004 r. – ustanowiony z inicjatywy osieroconych rodziców, jest przeżywany jako dzień wspólnoty w cierpieniu, a zarazem – w nadziei.
– Miłosierdzie Boże obejmuje wszystkich, także te dzieci zmarłe bez chrztu. Miłosierny Bóg utula też ból osieroconych rodziców i spieszy z pocieszeniem – podkreśla ks. kan. dr Tomasz Czarnocki, dodając, że październik jest szczególną okazją, by poprzez modlitwę i pogrzeby dzieci utraconych mówić o potrzebie towarzyszenia i pomocy rodzicom po stracie, przypominać o konieczności należnego im szacunku w bolesnych momentach ich życia, ale także respektowania ich praw.
Każdy rodzic, którego dziecko zmarło przedwcześnie, ma – na równi z innymi – prawo do pochowania go w swoim rodzinnym grobie, albo specjalnie do tego celu wybudowanym. – Inicjatywa zbiorowego pogrzebu dzieci utraconych w wyniku poronienia stwarza taką okazję w sytuacjach, gdy z jakichś szczególnych względów rodzice nie mają możliwości dokonania pogrzebu swojego dziecka we własnym zakresie – wyjaśnia ks. T. Czarnocki. Od 2009 r. na cmentarzu janowskim w Siedlcach istnieje grób, w którym składane są ciała zmarłych dzieci.
Od strony prawnej należy podkreślić, że szpital powinien wydać rodzicom zwłoki ich utraconego dziecka celem pochówku łącznie z dokumentacją. Jest to możliwe nawet w sytuacjach, jeśli poronienie nastąpiło na bardzo wczesnym etapie rozwoju w łonie matki. Personel szpitala powinien poinformować rodziców o możliwości dokonania pogrzebu ich dziecka. By pochować przedwcześnie zmarłe dziecko, niezbędna jest „karta martwego urodzenia” sporządzona przez szpital w której określona jest płeć dziecka (we wczesnej ciąży określenie płci dziecka możliwe jest dzięki badaniu genetycznemu płci – ministerstwo zdrowia obecnie wycofało się z interpretacji o uprawdopodobnieniu płci).
Stanowi to podstawę dla USC do wystawienia aktu urodzenia dziecka z adnotacją: „urodziło się martwo”. Taki akt urodzenia zastępuje akt zgonu, którego w takim przypadku już się nie sporządza. Dokument ten stanowi podstawę do ubiegania się o urlop macierzyński przez kobietę z racji poronienia. Oczywiście prawo to przysługuje w zależności od nawiązanych stosunków pracy lub podlegania ubezpieczeniom z innego tytułu. Ponadto akt urodzenia z adnotacją o martwym urodzeniu, razem z dokumentami o poniesionych kosztach pogrzebu oraz z dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń, stanowi podstawę do ubiegania się w ZUS o zasiłek pogrzebowy i inne świadczenia.
Jest też możliwe pochowanie ciała dziecka bez potrzeby określania płci i rejestracji dziecka w USC. Szpital wydaje w tym celu kartę zgonu, która stanowi podstawę do pochówku na cmentarzu; wówczas nie przysługują jednak świadczenia, o których mowa powyżej.
LA