Fundament wiary
Perykopa zakończyła się informacją, że ciało Syna Bożego po zdjęciu z krzyża zostało złożone w nowym grobie, niedaleko miejsca ukrzyżowania. Dzisiejsza liturgia słowa powraca do Janowej Ewangelii, przytaczając kolejny jej fragment, tym razem opisujący pusty grób Jezusa (20,1-9). Dwóch apostołów, Szymon Piotr i umiłowany uczeń, otrzymawszy od Marii Magdaleny niepokojącą wieść, że ciało Pana zostało wykradzione, w wielkim pośpiechu udaje się do grobu. To, co zastają na miejscu, kontrastuje z innym wydarzeniem, opisanym wcześniej w Czwartej Ewangelii. Gdy Chrystus wskrzesił Łazarza, ten, wychodząc z grobu, miał ręce i nogi obwiązane opaskami, zaś jego twarz była owinięta chustą (11,43-44). Tymczasem, jak czytamy w dzisiejszym fragmencie, apostołowie po przybyciu do grobu Pańskiego nie znajdują wewnątrz Jego martwego ciała, lecz jedynie leżące na ziemi płótna, którymi było ono obwiązane, oraz zwiniętą chustę leżącą oddzielnie, którą w chwili pochówku przykryto Jego zmasakrowaną twarz. Widok ten zostaja przez uczniów zinterpretowany jednoznacznie. Podczas gdy Łazarz został wskrzeszony do ziemskiego życia i kiedyś będzie musiał ponownie umrzeć, Jezus powstał z martwych do nowego, uwielbionego życia. Wypełniły się słowa świętych Pism zapowiadających to wydarzenie. Jak przeczytamy w dalszej części Janowej Ewangelii, Zmartwychwstały ukaże się zarówno Marii Magdalenie, jak i pozostałym uczniom (np. J 20,11-17.19-23). Prawda o Jego zwycięstwie nad śmiercią stanie się głównym motywem przepowiadania rodzącego się Kościoła, który po zesłaniu Ducha Świętego w Jego mocy będzie głosić Dobrą Nowinę: „Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami (…), tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Boga został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci” (Dz 2,22-24). Wydarzenie Chrystusowego zmartwychwstania będzie fundamentem wiary kolejnych pokoleń chrześcijan (np. 1 Kor 15,14). Przeżywana przez nas uroczystość jest doskonałą okazją, by ponownie odkryć fundamentalne znaczenie Poranka Zmartwychwstania dla naszego codziennego kroczenia drogą wiary. Pozwólmy, by Chrystus, Zwycięzca śmierci, dotknął swoją mocą naszych serc i uwolnił je od wszelkich przejawów śmierci.
Ks. Rafał Pietruczuk