Gdzie niebo spotkało się ziemią

Pielgrzymki Ojca Świętego do Polski cechował zawsze ogromny ładunek emocjonalny. Poza przesłaniem religijnym, wyróżniały się dużą dozą treści społecznych. Dlatego też każdy ołtarz papieski był wyjątkowym miejscem, w którym niebo spotykało się z ziemią. Tak też było 10 czerwca 1999 r. na siedleckich błoniach.

W czasie ośmiu pielgrzymek papieskich do Polski powstało prawie dziewięćdziesiąt ołtarzy. Za każdym razem ludzie, którym powierzano dzieło ich zaprojektowania i zrealizowania, stawali przed niezwykle poważnym zadaniem. Ołtarze, jakie wznosili, miały być stołem Najświętszej Ofiary, ale także wyrazistym uosobieniem ludzkich myśli i modlitw, konstrukcją i symbolem, ale równocześnie utożsamiać historyczny kontekst chwili. Poprzez widzialną formę miały objawiać tę niezwykłą więź, jaka łączyła wiernych i celebransa, ich Ojczyznę i los z Panem Bogiem w tym jednym dniu i w tej jednej godzinie, a także w tym, a nie innym, pejzażu i niepowtarzalnym, duchowym klimacie, w jakim odprawiane były papieskie Msze św. Tej szczególnej atmosfery nie zbrakło także 10 czerwca 1999 r. na siedleckich błoniach. Nad odpowiednim przygotowaniem tego miejsca czuwało wiele osób, które nie żałowały rąk do pracy i serca.

Ołtarz z klimatem

Konkurs na projekt papieskiego ołtarza ogłoszono jesienią 1998 r. Odpowiedziało na niego kilkunastu artystów. Komisja konkursowa pod przewodnictwem ówczesnego bpa Jana Wiktora Nowaka wnikliwie rozważyła wszystkie koncepcje. ...

Jolanta Krasnowska