Giganci Miłosierdzia
Orędzie Miłosierdzia Bożego zawsze było mi bliskie i drogie - wyznał Jan Paweł II w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie- Łagiewnikach w 1997 r., dodając, iż zabrał je ze sobą na Stolicę Piotrową i to ono ukształtowało jego pontyfikat. Był człowiekiem oddanym kultowi Bożego Miłosierdzia. Zaowocowało to: pierwszą w historii Kościoła encykliką w całości poświęconą Bogu bogatemu w miłosierdzie - „Dives in misericordia”, od ogłoszenia której 30 listopada minęło 40 lat; ustanowieniem w całym Kościele Święta Bożego Miłosierdzia; zawierzeniem świata Bożemu Miłosierdziu w 2002 r. A dzień śmierci (wigilia Święta Bożego Miłosierdzia), beatyfikacji i kanonizacji (Niedziela Bożego Miłosierdzia) są jakby tego znakiem i pieczęcią.
Jednak nie byłoby Jana Pawła II jako apostoła Bożego Miłosierdzia bez św. s. Faustyny. Można stwierdzić, iż Papież Polak kontynuował jej dzieło. Mimo że nigdy się nie poznali, łączyło ich niezwykłe duchowe porozumienie. Ale nie tylko.
Nigdy się nie spotkali…
– Obydwoje mieszkali w Krakowie i teoretycznie mogli się nawet spotkać, gdyż przez kilka miesięcy, w tym samym czasie w 1938 r., przebywali w tym mieście. Tak się jednak nie stało, bo s. Faustyna była już bardzo chora, leżała w szpitalu na Prądniku, a potem w klasztorze w Łagiewnikach, a Karol Wojtyła przyjechał na studia i zamieszkał w pobliżu Łagiewnik na Dębnikach – mówi s. Elżbieta Maria Siepak ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie. – Papieska encyklika „Dives in misericordia” i „Dzienniczek” ukazały się w druku rok po roku. Najpierw, 30 listopada 1980 r., ukazał się pierwszy w historii Kościoła dokument papieski w całości poświęcony tajemnicy miłosierdzia Bożego, a kilka miesięcy później – „perła literatury mistycznej” pióra s. F. ...
Jolanta Krasnowska