…i Ty, któraś współcierpiała…
W „Pasji” Mela Gibsona - przesyconej wzruszającymi obrazami męki Pańskiej - porusza scena, w której Matka Boża wraz z Marią Magdaleną ściera płótnami z posadzki żywą relikwię: najdroższą krew swego Syna po okrutnym ubiczowaniu „Czemuś, Matko ukochana, ciężko na sercu stroskana?” - ból Maryi wyśpiewujemy w nabożeństwie Gorzkich żali.
Razem z Nią idziemy też Drogą krzyżową, towarzysząc Chrystusowi, który „za nas cierpiał rany”, by przez krzyż i mękę swoją odkupić świat… Przy czwartej stacji – adorując spotkanie Matki z Synem – dodajemy: „…i Ty, któraś współcierpiała, Matko Bolesna przyczyń się za nami!”. Przyczyń, czyli wstaw się, oręduj, uproś cud – jak w Kanie, kiedy na Jego słowo – poprzedzone Twoją prośbą – stągwie napełniły się wybornym winem.
Pod krzyżem spełniło się proroctwo Symeona zapowiadającego, że „Ten przeznaczony jest na upadek i powstanie wielu” i że duszę Matki przeniknie miecz. Czy Maryja mogła spodziewać się, że zwieńczeniem życia Jej Syna będzie TAKA śmierć?
Spojrzenie spod krzyża
W swoim testamencie spod krzyża Jezus daje nam Maryję za matkę. Przed nami zwieńczenie Wielkiego Postu – Wielki Tydzień, w którym będziemy „towarzyszyć” Matce Bożej podążającej za swoim Synem w Jego ostatniej ziemskiej drodze. Rodzi się pytanie, w jaki sposób my, czciciele Maryi i Jej duchowe dzieci, możemy osuszyć Jej łzy. Jak Ją pocieszyć? Czego oczekiwałaby od nas Matka Bolesna? Innymi słowy: jakie byłoby/jest Jej spojrzenie spod krzyża?
O. ...
Agnieszka Warecka