Jan Paweł II o wojnie
„Wybuch wojny – pisał Jan Paweł II w swojej książce Dar i Tajemnica, wydanej w 1996 r. w Krakowie – zmienił w sposób zasadniczy sytuację w moim życiu (…). 6 listopada 1939 r. władze niemieckie zwołały wszystkich profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego na zebranie, które zakończyło się wywiezieniem tych czcigodnych ludzi do obozu koncentracyjnego w Sachenhausen. Na tym urywa się w moim życiu okres studiów polonistycznych i rozpoczyna się okres okupacji niemieckiej”.
Praca i teatr
W tym czasie Karol dużo czytał, pisał pierwsze utwory literackie, pracował jako robotnik fizyczny w kamieniołomach i pozostawał w kontakcie z Teatrem Słowa, który stworzył A. Kotlarczyk. Jesienią 1942 r. wstąpił do tajnego Seminarium Duchownego, jakie założył arcybiskup metropolita A. Sapieha w swojej rezydencji. Odtąd formację seminaryjną łączył z pracą fizyczną w fabryce chemicznej Solvay i studiami konspiracyjnymi na Uniwersytecie Jagiellońskim. W związku ze skierowaniem go na studia do Rzymu, na początku piątego roku edukacji, 1 listopada 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Karol Wojtyła okres II wojny światowej (1939-1945) przeżył jako „seminarzysta robotnik”, konspiracyjny student i kleryk, oraz był świadkiem brutalnego terroru nazistowskiego na okupowanych ziemiach polskich. To doświadczenie głęboko wpisało się w jego biografię i stało się później przyczyną intensywnej aktywności przeciw wojnie. ...
(xaa)