Jest we mnie nadzieja

Rozmowa z prof. Andrzejem Nowakiem, historykiem, pisarzem, publicystą, wykładowcą Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W jakim miejscu jesteśmy dziś jako naród? Czy to, co dzieje się w przestrzeni publicznej, napawa optymizmem czy raczej pesymizmem?

Kogoś, kto źle życzy Polsce, nasze położenie może napawać optymizmem. Mnie natomiast i - jak przypuszczam - dużą część naszych współobywateli stan państwa, głębia jego destrukcji w imię wojny plemiennej, którą narzuca w tej chwili władza wykonawcza, musi niepokoić. Podobnie jak musi niepokoić pewnego rodzaju widoczna bezradność tego rządu, który już od ponad roku przejął odpowiedzialność za Polskę, choćby w dziedzinie tak prostej do zmierzenia, ocenienia jak gospodarka.

Widać – w porównaniu z tym, co działo się wcześniej – fatalne wyniki budżetu, największych spółek Skarbu Państwa, a to niewątpliwie będzie rzutowało na poziom życia współobywateli. Ale są też sprawy być może nawet ważniejsze, czyli kwestia bezpieczeństwa zewnętrznego Polski, która jest efektem gwałtownych przemian zachodzących zarówno za naszą wschodnią granicą wskutek agresywnej polityki imperialnej Rosji, jak i kryzysu w Niemczech, Francji, wznawiającej się na wielką skalę wojny na Bliskim Wschodzie. Widać, że robi się groźnie. W tej sytuacji w Polsce potrzeba jakiegoś uspokojenia, złagodzenia tej wewnętrznej wojny i przywrócenia pewnego rodzaju mobilizacji społecznej do działania na rzecz umocnienia naszej ojczyzny na ten bardzo trudny czas. Jak widać, obecna władza realizuje zupełnie inne plany.

 

Dlaczego my, Polacy, jesteśmy tak bardzo skłóceni? Czy lata historii, wewnętrznych konfliktów, które prowadziły nawet do rozbiorów, niczego nas nie nauczyły?

Początek tego zjawiska opisywałem w tomie szóstym „Dziejów Polski”. W drugiej połowie XVII w. ...

JAG