Kapłani diecezji siedleckiej zmarli w ostatnim roku

Ks. Janusz Stefaniuk (1967-2019) - urodził się 12 listopada 1967 r. w Międzyrzecu Podlaskim. Zaraz po maturze w 1982 r. złożył podanie z prośbą o przyjęcie do seminarium duchownego w Siedlcach.

Święceń kapłańskich udzielił mu bp J. Mazur 13 czerwca 1992 r.

Przez rok posługiwał jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Parczewie, następnie rozpoczął studia w zakresie historii sztuki sakralnej na wydziale kościelnych nauk historycznych i społecznych, sekcja historia sztuki ATK w Warszawie. Po otrzymaniu tytułu magistra rozpoczął studia doktoranckie. Od 1999 r. prowadził wykłady z historii sztuki i konserwacji zabytków w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej w Nowym Opolu. 1 kwietnia 2000 r. został kapelanem Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego i Hospicjum w Siedlcach. W latach 2003-2005 był wikariuszem parafii Chrystusa Miłosiernego w Białej Podlaskiej. Od 2005 do 2010 r. pełnił urząd diecezjalnego konserwatora zabytków. Od 7 lipca 2007 r. był wikariuszem parafii Ducha Świętego w Siedlcach. Na samodzielną placówkę duszpasterską proboszcza parafii Wołyńce został mianowany z dniem 10 czerwca 2010 r. Tutaj rozwinął i pokazał swoje zdolności artystyczne wprowadzając ich efekty w posługę duszpasterską i gospodarczą. Ze względu na chorobę ks. Janusz został zwolniony z urzędu proboszcza Wołyńce w lutym 2019 r., otrzymał urlop zdrowotny i zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Siedlcach. Zmarł nagle 30 listopada 2019 r. Pochowany został 5 grudnia po uroczystościach pogrzebowych w swej ostatniej parafii.

Urodził się 18 marca 1963 r. w Warszawie. Naukę w WSD w Siedlcach rozpoczął w 1982 r. 11 czerwca 1988 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze siedleckiej przez posługę bp. J. Mazura. Jako wikariusz pracował w parafiach: Łaskarzew (1988-1990), Siedlce – św. Józefa (1990-1992), Radzyń Podlaski – Matki Bożej Nieustającej Pomocy (1992-1998). Posługując w Radzyniu, podjął studia licencjackie na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie i uzyskał w 1996 r. licencjat kanoniczny z teologii fundamentalnej.

Od 1998 r., przez cztery lata, posługiwał w diecezji kamieniecko-podolskiej na Ukrainie jako wykładowca teologii fundamentalnej i moralnej w WSD w Gródku Podolskim, jednocześnie pracując w duszpasterstwie parafialnym (Jarmolińce, Dunajowce i Łoszkowce).

1 sierpnia 2002 r. został proboszczem parafii Wereszczyn, a z dniem 17 października 2012 r. – proboszczem parafii Wola Uhruska. Został też dekanalnym ojcem duchownym w dekanacie hańskim. Bp K. Gurda, doceniając dotychczasową gorliwość i posługę duszpasterską ks. Józefa, mianował go 29 marca 2018 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej pw. Matki Bożej Królowej Rodzin w Parczewie. W następnym roku ks. J. Kuzawiński został mianowany koordynatorem ds. misyjnych w dekanacie hańskim.

Z powodu rozwijającej się choroby ks. Józef podjął leczenie szpitalne w Lublinie. Zmarł 2 lutego 2020 r. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 5 lutego w Rossoszu.

 

Ks. prałat Michał Domański (1939-2020)

Urodził się 19 marca 1939 r. w miejscowości Stok w parafii Ulan. W 1956 r. rozpoczął naukę w siedleckim WSD. Święcenia kapłańskie przyjął 22 września 1962 r. z rąk bp. I. Świrskiego.

Pracował jako wikariusz w parafiach Łochów (1962-1963) i Jeżyska (1963-1964). 30 kwietnia 1964 r. został mianowany wikariuszem zarządcą parafii Jeżyska, a od 21sierpnia 1968 r. był administratorem tej parafii. 20 maja 1977 r. został mianowany proboszczem parafii Łochów. Od 1 października 1983 r. był dziekanem dekanatu węgrowskiego. Od 25 sierpnia 1987 r. był proboszczem parafii św. Mikołaja w Międzyrzecu Podlaskim, a po kilku latach został dziekanem międzyrzeckim.

Doceniając ofiarną posługę duszpasterską ks. M. Domańskiego, bp J. Mazur 24 października 1986 r. mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej, a 24 maja 1993 r. – kanonikiem gremialnym. Na prośbę bp. J.W. Nowaka Jan Paweł II swoim brewe z 5 maja 1999 r. obdarzył ks. M. Domańskiego godnością kapelana honorowego Jego Świątobliwości. Na prośbę bp. Z. Kiernikowskiego Benedykt XVI brewe z 9 lipca 2011 r. nadał godność prałata honorowego.

30 czerwca 2007 r. ks. M. Domański przeszedł na emeryturę i zamieszkał przy parafii św. Mikołaja. Tutaj przeżywał swój złoty jubileusz kapłaństwa. W miarę sił pomagał nadal w posłudze kapłańskiej. Zmarł 2 kwietnia 2020 r. Uroczystości pogrzebowe śp. ks. prałata odbyły się w sobotę 4 kwietnia w parafii św. Mikołaja w Międzyrzecu Podl., a ciało zostało złożone do grobu na cmentarzu w Ulanie.

 

Ks. kan. Lucjan Chojniak (1934-2020)

Urodził się 12 lipca 1934 r. w Strzyżewie w parafii Zarzecz Łukowski. Studia filozoficzno-teologiczne w WSD w Siedlcach rozpoczął w 1952 r. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze siedleckiej 29 czerwca 1958 r. z rąk bp. I. Świrskiego. Pracował jako wikariusz w parafiach: Wisznice (1958-1960), Huszcza (1960-1962), Ulan (1962-1963), Dęblin – św. Piusa V (1963-1964), Parczew – św. Jana Chrzciciela (1964-1965), Korytnica Łaskarzewska (1965-1966) i Ryki (1966-1967). Na samodzielnych placówkach – jako administrator i proboszcz – pracował w parafiach: Radcze (1967-1974), Ceranów (1974-1976), Bobrowniki (1976-1985) i Polubicze (1985-2004). W każdej z nich realizował posługę duszpasterską mimo trudności, jakie czyniły komunistyczne władze państwowe szczególnie w zakresie katechizacji. Ks. Lucjan był wzywany na rozmowy ostrzegawcze, upominany, zastraszany, a nawet ukarany grzywną za „nauczanie religii bez zezwolenia i wprowadzanie w błąd opinii publicznej”.

Doceniając jego gorliwą posługę kapłańską, bp Z. Kiernikowski dekretem z 23 stycznia 2003 r. mianował ks. Lucjana kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej. Z dniem 4 sierpnia 2004 r. Ks. L. Chojniak został zwolniony z parafii Polubicze i jako emeryt zamieszkał w Siedlcach, w części plebanii parafii św. Stanisława, którą wspierał swą posługą kapłańską. Zmarł w swoim mieszkaniu 7 kwietnia. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 14 kwietnia w kościele św. Stanisława BM w Siedlcach, a ciało zostało złożone do grobu na cmentarzu w Łukowie.

 

Ks. kan. Edmund Sroka (1940-2020)

Urodził się 23 czerwca 1930 r. w Ostrowi Mazowieckiej. Wychowywał się w Dęblinie, gdzie zamieszkała rodzina po przeniesieniu do tutejszej jednostki wojskowej ojca – zawodowego podoficera Wojska Polskiego. W 1950 r. zgłosił się do siedleckiego seminarium duchownego. 26 maja 1956 r. przyjął święcenia z rąk bp. I. Świrskiego.

Pracował jako wikariusz w parafiach: Mordy (1956-1958) i Janów Podlaski (1958-1961). Natomiast już w 1961 r. został mianowany na samodzielną placówkę duszpasterską jako administrator parafii Korczówka. W 1970 r. został najpierw wikariuszem zarządcą, a następnie proboszczem parafii Korytnica Węgrowska. Bp J. Mazur w ramach wprowadzania w diecezji wskazań Soboru Watykańskiego II w zakresie duszpasterskim, powołał w 1972 r. ks. Edmunda do składu Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. 1 września 1975 r. został mianowany proboszczem parafii Skibniew. 10 maja 1983 r. został proboszczem parafii Wilga. Proboszczem parafii Zembry został z dniem 5 września 1985 r. Po trzech latach z dniem 12 września 1988 r. został mianowany proboszczem parafii Krzymosze. Ze względu na stan zdrowia prosił o zwolnienie z urzędu i urlop zdrowotny. Osiadł w Międzylesiu k. Warszawy, w domu swojej siostry. Na ile pozwoliły siły, posługiwał w kaplicy sióstr salezjanek. Doceniając wysiłki ks. E. Sroki bp J.W. Nowak mianował go w 1999 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej. Ks. E. Sroka zmarł 29 kwietnia w Warszawie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 1 maja w parafia św. Piusa V Papieża w Dęblinie.

 

Ks. kan. Piotr Wojdat (1973-2020)

Urodził się 17 stycznia 1973 r. w Kaleniu w parafii Korytnica Łaskarzewska. W 1992 r. wstąpił do WSD Diecezji Siedleckiej w Nowym Opolu. Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1998 r. w katedrze siedleckiej przez posługę bp. J. W. Nowaka.

Jako wikariusz pracował w parafiach: Gończyce (1998-2000) i Łuków – Podwyższenia Krzyża Świętego (2000-2004). Następnie przeszedł do pracy i posługi kapłańskiej w różnych centralnych instytucjach diecezjalnych. Od 2002 r. był kierownikiem Pieszej Pielgrzymki Podlaskiej na Jasną Górę. W latach 2004-2009 pracował w Katolickim Radiu Podlasie jako dyrektor administracyjny. W 2008 r. podjął studia licencjackie na UKSW w Warszawie, uzyskując licencjat kanoniczny.

W 2009 r. został zastępcą ekonoma diecezjalnego. Był zastępcą asystenta kościelnego w „Echu Katolickim” i wszedł do władz zarządu spółki wydawniczej SOW „Podlasie”, a w 2016 r. został wybrany jej prezesem. Od 2009 r. był administratorem Diecezjalnego Domu Księży Emerytów w Siedlcach, a następnie kuratorem wszystkich księży emerytów w diecezji.

Od 2011 r. jako zastępca ekonoma diecezjalnego ks. Piotr był odpowiedzialny za sprawy materialne WSD i Bursy św. Stanisława Kostki w Siedlcach. W latach 2012-2019 był członkiem Rady Kapłańskiej Diecezji Siedleckiej. 2 kwietnia 2015 r. bp K. Gurda mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej. W 2016 r. z powodu licznych zajęć został zwolniony z funkcji kierownika PPP na Jasną Górę w 2016 r. i funkcji przewodniczącego podkomisji ds. budownictwa i zarządzania dobrami parafialnymi II Synodu Diecezji Siedleckiej.

Stan zdrowia ks. P. Wojdata zaczął się pogarszać dwa lata temu. Zmarł 5 czerwca. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 9 czerwca w rodzinnej parafii zmarłego kapłana w Korytnicy Łaskarzewskiej.

 

Ks. infułat Jan Sobechowicz (1930-2020)

Urodził się 3 września 1930 r. w Łomazach. W 1950 r. wstąpił do WSD w Siedlcach. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 maja 1956 r. w Siedlcach z rąk bp. I. Świrskiego.

Pracował w parafiach: Żelechów (1956-1957) oraz Międzyrzec Podlaski (1957-1961). W latach 1961-1971 był administratorem parafii Kolembrody. Odbył studia zaoczne z zakresu teologii pastoralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1967-1970). Następnie posługiwał w parafii Kąkolewnica (1971-1983). W latach 1983-1984 pełnił funkcję wikariusza pomocnika w parafii pw. Niepokalanego Serca NMP w Sokołowie Podlaskim, aby następnie objąć urząd proboszcza tejże parafii. W 1992 r. został inkardynowany do diecezji drohiczyńskiej. W 2006 r. przeszedł na emeryturę, pozostając w Sokołowie Podlaskim.

Za swoją posługę i postawę kapłańską został mianowany kanonikiem gremialnym i dziekanem Kapituły Kolegiaty Janowskiej; kanonikiem gremialnym i dziekanem Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej; prałatem honorowym Jego Świątobliwości; protonotariuszem apostolskim – infułatem.

Zmarł 28 czerwca 2020 r. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w konkatedrze w Sokołowie Podlaskim 1 lipca.

 

Ks. prałat Eugeniusz Gaładyk (1933-2020)

Urodził się 25 sierpnia 1933 r. w miejscowości Łąki w parafii Górzno. W 1954 r. złożył podanie o przyjęcie do WSD w Siedlcach. 17 stycznia 1960 r. bp. I. Świrskiego udzielił mu święceń kapłańskich.

Jako wikariusz ks. E. Gaładyk pracował w parafiach: Radzyń Podlaski – par. Trójcy Świętej (1960-1962), Międzyrzec Podlaski – par. św. Mikołaja (1962-1964), Żelechów (1964-1967), Ryki (1967-1972) i Siedlce – katedra (1972-1979). Od 1972 r. pełnił funkcję spowiednika zwyczajnego alumnów. W 1976 r. został włączony do grona diecezjalnej komisji ds. rent i emerytów kapłanów. W latach 1979-1994 był wikariuszem zarządcą, a następnie proboszczem parafii w Pruszynie. W 1991 r. został mianowany diecezjalnym ojcem duchownym księży, a 3 maja 1992 r. bp J. Mazur odznaczył go godnością kanonika honorowego kapituły katedralnej siedleckiej. Z probostwa w Pruszynie został powołany na urząd ojca duchownego alumnów WSD. W 1998 r. został z niego zwolniony i mianowany kapelanem w Szpitalu Wojewódzkim w Siedlcach. W latach 1998-2000 pełnił funkcję referenta diecezjalnego ds. instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Został też wyznaczony do prowadzenia formacji stałej w siedleckim klasztorze sióstr benedyktynek. Zamieszkał w Domu Księży Emerytów. Od 2006 r. był spowiednikiem alumnów I r. WSD.

W 2010 r. został zwolniony z funkcji kapelana i przeszedł na emeryturę. Pomagał w duszpasterstwie w parafii św. Józefa w Siedlcach. Na prośbę bp. K. Gurdy Ojciec Święty Franciszek breve apostolskim z 22 października 2018 r. mianował ks. Eugeniusza kapelanem honorowym Jego Świątobliwości. Zmarł 24 lipca 2020 r. w szpitalu, w którym przez lata posługiwał. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 29 lipca w Górznie.

 

Ks. kan. Bogdan Aleksander Kozioł (1953-2020)

Urodził się 13 sierpnia 1953 r. Kocku. W 1972 r. wstąpił do WSD w Siedlcach. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1978 r. z rąk bp. J. Mazura.

Jako wikariusz pracował w parafiach: Starawieś (1978-1980), Piszczac (1980-1983), Górzno (1983-1987) i Wohyń (1987). Na samodzielnych placówkach duszpasterskich posługiwał w parafiach: Choroszczynka i Połoski (1987-1988) jako administrator i proboszcz tych dwóch parafii; następnie jako proboszcz a parafiach: Choroszczynka (1989-1990), Urszulin (1990-2007) i Leopoldów (od 21 listopada 2007 r.).

Śp. ks. Bogdan, od wielu lat był zaangażowany w rozwój i wspieranie animacji misyjnej dzieci młodzieży w parafiach, którymi kierował, m.in. nawiązał kontakty z przedstawicielami Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci w Warszawie oraz zgromadzeniami misyjnymi w Polsce, inspirował katechetów do działania na rzecz animacji misyjnej, organizował spotkania formacyjne i wielokrotnie gościł w parafii misjonarzy „ad gentes”.

Doceniając jago zaangażowane i inicjatywy duszpasterskie oraz prace gospodarcze w parafiach, bpa K. Gurda 24 marca 2016 r., mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej.

Ks. B.A. Kozioł zmarł 5 października 2020 r. w szpitalu w Lublinie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 9 października w Leopoldowie.

 

Ks. prałat Julian Andrzej Jóźwik (1941-2020)

Urodził się 24 stycznia 1941 r. w miejscowości Szczałb w parafii Wojcieszków. W 1958 r. wstąpił do siedleckiego WSD. 23 maja 1964 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. I. Świrskiego.

Jako wikariusz pracował w parafiach: Rozbity Kamień (1964-65), Ryki (1965-66), Ostrów Lubelski (1966-68) i Radoryż Kościelny (1968). W 1971 r. ukończył studia stacjonarne na wydziale filozofii chrześcijańskiej (sekcja psychologii) KUL.

W 1972 r. powrócił do diecezji i przez ponad 30 lat był pracownikiem Kurii Diecezjalnej Siedleckiej, kierując ważnymi referatami: duszpasterstwa rodzin (1972-1975 oraz 1977-1981) i duszpasterstwa miłosierdzia chrześcijańskiego (od 4 października 1973 r.). 9 sierpnia 1976 r. został mianowany wizytatorem diecezjalnym nauki religii w punktach katechetycznych. Był także referentem duszpasterstwa trzeźwości i duszpasterstwa kobiet (do 31 grudnia 1982 r.). Dwukrotnie kierował referatem duszpasterstwa ogólnego (1981-1990, 1993-1999 r.).

W 1990 r. został ekonomem diecezjalnym. Pełnił wiele ważnych funkcji, m.in. należał do diecezjalnego komitetu przygotowującego diecezję siedlecką do pierwszej wizyty apostolskiej Jana Pawła II w Polsce, do komisji dla spraw społecznych i zawodowych KUL (1980 r.).

Od 1991 r. do 2003 r. ks. J. Jóźwik był dyrektorem Caritas Diecezjalnej. Pracował w Radzie Kapłańskiej i Diecezjalnej Radzie Duszpasterskiej. Godnością kanonika honorowego Kapituły Katedralnej obdarzony został w 1986 r., a kanonikiem gremialnym w 1992 r. W latach 1996-2016 pełnił urząd kanonika penitencjarza kościoła katedralnego w Siedlcach. Na prośbę bp. Z. Kiernikowskiego papież Benedykt XVI obdarzył go godnością kapelana (prałata) honorowego Jego Świątobliwości (29 kwietnia 2006 r.).

Od 29 sierpnia 2003 r. był proboszczem parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Garwolinie. W latach 2006-2011 pełnił urząd wicedziekana dekanatu garwolińskiego. 24 lipca 2012 r. ks. J. Jóźwik przeszedł na emeryturę. Zmarł 3 października w szpitalu zakaźnym w Warszawie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 12 października w Garwolinie.

 

Ks. Henryk Żuk (1935-2020)

Urodził się 3 lipca 1935 r. w Michałowie w parafii Szczebrzeszyn. W 1954 r. wstąpił do seminarium duchownego Siedlcach. 25 września 1960 przyjął święcenia kapłańskie r. z rąk bp. I. Świrskiego.

Jako wikariusz pracował w parafiach: Kąkolewnica (1960-1961), Prostyń (1961), Biała Podlaska, kościół filialny św. Antoniego (1961-1962), Parysów (1962-1963), Uhrusk (1963-1964), Radoryż (1964), Piszczac (1964-1966), Ostrów Lubelski (1966), Prostyń (1966-1969), Huszlew (1969), Węgrów (1969-1970), Żelechów (1970-1971), Skrzeszew (1971-1974).

Ze względów zdrowotnych ks. Henryk zamieszkał w Siedlcach. W latach 1975-1977 pracował jako wikariusz w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, a w latach 1977-1979 w diecezji szczecińsko-kamieńskiej. 22 grudnia 1979 r. został mianowany rektorem filii duszpasterskiej Kożuszki, a od 28 listopada 1987 r. był proboszczem parafii Ruda Wolińska. Po przeniesieniu na emeryturę w 2006 r. mieszkał i pomagał w duszpasterstwie w Ulanie i tam. W 2011 r. zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Siedlcach i często posługiwał w parafii wojskowej. Zmarł 9 października 2020 r. w Siedlcach. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 13 października w parafii św. Mikołaja w Szczebrzeszynie.

 

Ks. Czesław Jakubiec (1960-2020)

Urodził się 24 marca 1960 r. we wsi Germanicha w parafii Wandów. Po maturze w 1979 r. rozpoczął studia w WSD w Siedlcach. Już jako alumn został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej; w jednostce kleryckiej w Bartoszycach przebywał w latach 1979-80. Powrócił do seminarium i po studiach filozoficzno-teologicznych oraz formacji duchowej przyjął świecenia kapłańskie 8 czerwca 1985 r. z rąk bp. J. Mazura. Jako wikariusz pracował w parafiach: Korytnica Węgrowska (1985-86), Kosów Lacki (1986-89), Łomazy (1989-91), Korytnica Łaskarzewska (1991-92), Radzyń Podlaski – Matki Bożej Nieustającej Pomocy (1992-93), Łaskarzew (1993-94). W 1994 r. rozpoczął studia stacjonarne w zakresie muzykologii na KUL w Lublinie, jednak po roku przerwał naukę i został wikariuszem w parafii Górki. Jako proboszcz posługiwał na samodzielnych placówkach duszpasterskich w parafiach: Łuzki (1997-2003), Hrud (2003- 2013) i Brzozowica Duża (od 2013 r.). W 2017 r. decyzją Prezydenta RP otrzymał patent oficerski i nominację na stopień podporucznika rezerwy Wojska Polskiego. Zmarł nagle 27 października 2020 na plebanii w Brzozowicy Dużej dotknięty osłabieniem i wysoką temperaturą. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w kościele parafialnym w Brzozowicy oraz Wilczyskach, gdzie ciało zostało złożone na miejscowym cmentarzu.

LI