Kto nie wierzy w Boga, uwierzy we wszystko
Swoją najnowszą książkę „Katedra i uniwersytet. O kryzysie i nadziei chrześcijańskiej cywilizacji” rozpoczyna Pan od tezy, że kryzys wiary zawsze pociąga za sobą kryzys rozumu…
To jest empirycznie stwierdzone. Bo czy człowiek wierzący może wyznawać tak absurdalne teorie, jak np. to, że płeć jest uwarunkowana kulturowo? Wiara mówi nam, że człowiek został stworzony jako mężczyzna i kobieta, compositum duszy i ciała, a wszystkie ideologie, które od XIX w. działają na szkodę cywilizacji, kwestionują ten obraz, twierdząc, iż liczy się tylko i wyłącznie ciało. Stąd pojawiają się czyste absurdy, jak istnienie ponad 50 płci, mówienie, że człowiek może kształtować ją według własnego uznania, nie ma czegoś takiego, jak matka i ojciec. Wszystkie te absurdy stają się normą w naszych czasach.
Podobną diagnozę, wskazując przyczyny wybuchu I wojny światowej, postawił papież Benedykt XV?
Benedykt XV szedł taką linią nauczania Kościoła, która już wcześniej zwracała uwagę na te kwestie, np. na agresywne kampanie odgórnej laicyzacji. Przeszły one do historii jako wojny kulturowe. Przetaczały się przez całą Europę Zachodnią w drugiej połowie XIX w. i musiały skutkować tym, że zostanie zachwiany obraz człowieka jako istoty stworzonej, a więc zależnej od swojego Stwórcy. Zerwanie tego związku pociąga za sobą dramatyczne konsekwencje nie tylko w życiu indywidualnym, ale także społecznym i całej polityce międzynarodowej.
Te oraz inne wydarzenia z przeszłości ludzkości pokazują, że historia lubi się powtarzać, a my wciąż nie umiemy wyciągać wniosków. Nie umiemy, nie chcemy czy może ktoś dba o to, byśmy nie wyciągali?
Wszystko po trochu. Rzeczywiście te czynniki odgrywają swoją rolę i w zależności od epoki te proporcje mogą się różnić. ...
JAG