Rozmaitości
Leczenie czynnikami wzrostu

Leczenie czynnikami wzrostu

Rolą czynników wzrostu jest pobudzanie procesów naprawczych i regeneracyjnych tkanek po uszkodzeniu. Główne ich źródło to płytki krwi, z których czynniki są uwalniane w odpowiedzi na uszkodzenie tkanek w trakcie procesu krzepnięcia.

Czynniki wzrostu stymulują napływ komórek stanu zapalnego i zwiększają ukrwienie chorego miejsca, przez co zachodzi proces intensywnej naprawy. Od kilku lat leczenie czynnikami wzrostu staje się coraz powszechniejsze w różnych gałęziach medycyny. Ogólnym ich zadaniem jest stymulacja gojenia uszkodzonych tkanek.

 

W ortopedii są one stosowane do przyśpieszenia zrostu kostnego i regeneracji tkanek miękkich, takich jak mięśnie i ścięgna. Czynniki wzrostu nie są uniwersalnym lekiem pozwalającym na wyleczenie każdego schorzenia ortopedycznego, jednak wachlarz ich stosowania jest szeroki.

W warunkach operacyjnych czynniki wzrostu stosuje się jako działanie wspomagające w leczeniu stawów rzekomych kości, w rekonstrukcjach więzadeł w kolanie czy szyciu zerwanego ścięgna Achillesa. Najczęściej jednak mają one zastosowanie w ambulatoryjnym leczeniu zmian zwyrodnieniowych i przeciążeniowych.

Najczęstsze patologie, w których wykorzystuje się terapię czynnikami wzrostu, to: zmiany zwyrodnieniowe ścięgna Achillesa, entezopatie (choroby przyczepów ścięgien do kości) – kolano skoczka (przyczep więzadła rzepki), łokieć tenisisty, łokieć golfisty, ostrogi piętowe (tj. choroba rozcięgna podeszwowego), uraz mięśni, a także leczenie zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych.

Główną metodą uzyskania czynników wzrostu jest przygotowanie osocza bogatopłytkowego – PRP z własnej krwi pacjenta. Następnie, przy wykorzystaniu USG, precyzyjnie podaje się uzyskany koncentrat dokładnie w miejsce uszkodzenia. Ponieważ podczas terapii czynnikami wzrostu mamy do czynienia wyłącznie z własną krwią pacjenta, nie występuje ryzyko zakażenia wirusami lub reakcji uczuleniowej.

Wadą metody jest, niestety, bolesność podania. Przez kilka dni po podaniu u większości pacjentów utrzymują się także dolegliwości bólowe w miejscu uszkodzenia. Czasem niezbędne okazuje się też czasowe unieruchomienie uszkodzonej okolicy w ortezie, aby stworzyć najbardziej dogodne warunki do gojenia. Bardzo ważnym elementem terapii jest również rehabilitacja, w trakcie której, dzięki właściwie dobranym ćwiczeniom, odpowiednio obciąża się gojące się tkanki.