Lepiej zapobiegać
Brzmi znajomo? Niemożliwe. Przecież to słowa Sun Tzu - filozofa i doradcy na cesarskich dworach w starożytnych Chinach, który ponad 2,5 tys. lat temu sformułował wojenną strategię małych kroków. Głębokie medytacje doprowadziły go do stwierdzenia, że najbardziej szkodliwym, barbarzyńskim i nieskutecznym instrumentem polityki państwa jest wojna militarna. Za prawdziwy sukces polityczny państwa uznał zwycięstwo nad wrogiem bez prowadzenia walki zbrojnej. Jak tego dokonać? Wystarczy niszczyć system wartości, na których został zbudowany kraj wroga, tak długo, aż ten zmieni swoje postrzeganie rzeczywistości. I to tak dalece, że nie tylko nie rozpozna w agresorze zagrożenia, ale zaakceptuje system jego wartości jako własny. Do tego zwycięstwa prowadzą cztery etapy przewrotu ideologicznego: demoralizacja, destabilizacja, kryzys i normalizacja. Dobrze poprowadzona dywersja pozwoli opanować kraj bez jednego wystrzału.
Stereotyp dywersji, czyli działania zmierzającego do zniszczenia religii, rządów, ustroju czy gospodarki wrogiego państwa, ukształtowały filmowe opowieści o przygodach nieustraszonych szpiegów w stylu Jamesa Bonda. W rzeczywistości dywersja nie jest ukierunkowaną na pozyskiwanie informacji tajną i nielegalną działalnością, tylko jawnym i legalnym, mieszczącym się w granicach prawa procederem. To droga do przewrotu ideologicznego, a główną bronią jest tu manipulacja. Kluczowy element prowadzonej informacyjnej walki stanowi położenie nacisku na zdalne oddziaływanie na przeciwnika tak, aby można było pokonać go przy możliwie najmniejszym nakładzie sił. Do zrealizowania tego celu potrzebni są dywersanci, którymi mogą być np. studenci z międzyuczelnianej wymiany, artyści czy dziennikarze, ale też politycy, dyplomaci i… celebryci. Niekoniecznie obcy. Jak przekonywał wspomniany na wstępie Sun Tzu, „Pośród klasy urzędników zawsze znajdują się ludzie skorumpowani, którym pełniony urząd spaczył charakter(…). ...
Anna Wolańska