Łzy prowadzą do prawdy

Płaczcie nad sobą i nad waszymi dziećmi (Łk 23,28) - mówił Jezus do kobiet, które lamentowały nad Jego męką. Tym samym pokazał, że ludzki płacz ma wielki sens i jest bardzo potrzebny. Łzy to oznaka naszego człowieczeństwa.

Kiedy patrzę na siódmą stację Drogi Krzyżowej, przypominają mi się słowa pewnej piosenki: „Nie płacz, to tylko krzyż, przecież tak trzeba…”. Męka, cierpienie i śmierć Jezusa z Nazaretu były potrzebne wszystkim ludziom. Bez tej ofiary nie dostąpilibyśmy zbawienia. Nasze życie bez krzyża, wiary i miłości byłoby niepełne. Szlochające kobiety pokazują, że płacz może być początkiem nawrócenia oraz środkiem do wyrażenia swojego żalu i skruchy. Nie może on być jednak celem samym w sobie. Chrystus prosił, by nasze łzy były twórcze, by niosły przemianę i aby wypływały z serca.

Zapłakane uczennice

O płaczących kobietach, które wyszły Jezusowi na spotkanie, mówi tylko św. Łukasz. Pisze, iż córki jerozolimskie szły za Chrystusem, lamentowały i płakały nad Nim. Daje do zrozumienia, że w swojej postawie są jak uczennice, które idą za Mistrzem i są zaangażowane w Jego cierpienie. ...

Agnieszka Wawryniuk