Mędrcy pielgrzymujący

Pielgrzymować oznacza (…) odejść od samego siebie i pójść na spotkanie z Bogiem, tam, gdzie On się objawił, tam, gdzie łaska Boża ukazała się w szczególnym blasku - mówił papież Benedykt XVI podczas swej pielgrzymki do sanktuarium św. Jakuba w Santiago de Compostela. Słowa te bardzo dobrze pasują do tego, co zrobili Mędrcy ze Wschodu, by spotkać Chrystusa.

Ewangelia mówi o nich mocno powściągliwie. Nie podaje nawet ich liczby - to, że obchodzimy święto Trzech Króli jest wynikiem utrwalenia pewnej tradycji (jednej z wielu, dodajmy), a nie historycznego przekazu. Zresztą, nawet co do historyczności mędrców bibliści i badacze starożytności toczą zaciekłe spory. Największą liczbę zwolenników ma stwierdzenie, że byli to prawdopodobnie astrologowie, posiadający wiedzę tajemną.

Zostawmy jednak na boku fakty i daty. Spójrzmy na opowieść o mędrcach, udających się na spotkanie Jezusa, jako na pewne przesłanie, które jest skierowane bezpośrednio do nas. Spróbujmy odczytać ten fragment Ewangelii sercem i wyobraźnią. W „Ćwiczeniach Duchownych” św. Ignacy Loyola podpowiada, by do rozważania Ewangelii wykorzystać pięć zmysłów: „Widzieć osoby wzrokiem wyobraźni, (…) słuchać uszami [wyobraźni], co mówią lub co mówić mogą, (…) wąchać i smakować zmysłem węchu i smaku [w wyobraźni] nieskończoną słodycz i łagodność Bóstwa, duszy i jej cnót i innych rzeczy wedle okoliczności osoby, którą się kontempluje; (…) dotykać zmysłem dotyku, tak np. obejmować i całować miejsca, gdzie te osoby [święte] stawiają kroki lub siedzą”. Zawsze jednak na zakończenie „wejść w siebie i jakiś pożytek z tego wyciągnąć”.

Szukać prawdy

Wyobraźnia może podpowiadać nam, że skoro nasi bohaterowie byli Mędrcami – Magami – astrologami, to zapewne cieszyli się szacunkiem otoczenia, może nawet byli otoczeni lękiem i czcią. Nie mieli żadnego osobistego interesu w tym, aby ruszać w nieznane i składać hołdy jakiemuś królowi żydowskiemu. ...

Ks. Andrzej Adamski