Mistyczny oręż naszych czasów
Kilkanaście lat temu napisała Siostra „Modlitwę zanurzenia we Krwi Chrystusa”. Stała się ona bliska wielu ludziom.
Modlitwa zanurzenia powstała w 2011 r. Rzeczywiście rozeszła się po świecie i wciąż jest podawana dalej. Kiedy spotykam się z kimś, kto dowiaduje się o „moim” autorstwie, słyszę wyrazy wdzięczności i widzę zmieniającą się twarz. Świadomie słowo „moje” zawieram w cudzysłowie, bo wiem, że ta modlitwa została mi podarowana do napisania dla wielu, sama bym na nią nie wpadła. Natomiast jest to dla mnie nieustannie powód do wdzięczności Panu Bogu i uwielbienia Go w tajemnicy Krwi Chrystusa.
Na pewno docierają do Siostry sygnały zwrotne od tych, którzy ją praktykują. O czym wspominają w swoich świadectwach?
Najczęściej słyszę, że świadomość zanurzenia wszystkiego w Krwi Jezusa daje poczucie bezpieczeństwa. Ta modlitwa przynosi też siłę, światło i pokój. Inni doświadczają Bożego działania w sprawach, które wydawały im się bez wyjścia. Jeszcze inni – choć modlą się za kogoś – sami są przemieniani. Trochę pisałam o tym w książce „Proś, ofiaruj, zanurzaj! Nabożeństwo do Krwi Chrystusa”, wydanej w 2023 r. przez Edycję Świętego Pawła. Czasem jednak trudno powiedzieć, co „daje” czy sprawia modlitwa ufnie zanoszona przez Krew Chrystusa do Boga. W ciągu dnia doświadczamy przecież wiele dobra, natomiast nie wiemy, od czego nas Pan uchronił. Czasem trudno ubrać to w konkretne słowa. Ale też nie pytamy, nie wołamy o świadectwa, więc tak naprawdę… poza tym, że „działa”, niewiele mogę powiedzieć. I jeszcze ważne dopowiedzenie: to nie modlitwa działa, ale Pan Bóg, do którego się w niej zwracamy. Im ufniej, tym lepiej (dla nas).
A co, jeśli jakieś słowa tej modlitwy trudno nam wypowiadać?
Ktoś mnie zapytał, czy modlitwa jest ważna, jeśli pomija się w niej pewne fragmenty. Chodziło o trudność w „przyjęciu tego wszystkiego, co Pan Bóg mi dzisiaj ześle”. ...
AWAW