Modlitwa i czyny ascetyczne
Św. Paweł z Teb, w historii Kościoła uznawany za pierwszego pustelnika, żył na przełomie III i IV w. w Egipcie 113 lat, z czego ponad 90 lat spędził na pustyni. W XIII w. tego świętego obrali na swojego patrona pustelnicy wstępujący do powstającego wtedy na Węgrzech nowego zakonu. Od jego imienia wywodzi się nazwa Zakonu Braci św. Pawła Pierwszego Pustelnika. Do patronalnych uroczystości paulini przygotowywali się przez dziewięć dni, odprawiając tzw. Pawełki, modląc się do św. Pawła Pierwszego Pustelnika, swojego patriarchy.
W dniu św. Pawła, 15 stycznia, zakonnicy tradycyjnie ponowili śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Ostatnie, dziewiąte nabożeństwo z udziałem wiernych było połączone z błogosławieniem dzieci, którym patronuje św. Paweł. Święty z Teb uważany jest też za patrona i opiekuna matek spodziewających się lub pragnących mieć potomstwo.
W rozważaniu tego dnia przeor klasztoru ojców paulinów we Włodawie o. M. Nowacki podkreślił zakorzenienie św. Pawła w Panu. – Żył Chrystusem na tyle mocno, że nie potrzebował niczego oprócz symbolicznej wody, połowy bochenka chleba i daktyli – mówił. – Pozostaje nam, duchowym synom św. Pawła, żyć tak, aby ludzie obok nas mogli powiedzieć, że zostaliśmy złączeni z Chrystusem w życiu i śmierci – dodał. W trakcie kazania o. M. Nowacki przypomniał za św. Janem Pawłem II, że patriarcha zakonu paulinów to patron wewnętrznej wolności. Św. Paweł, który zbiegł na pustynię, odkrył tam Boga i odnalazł źródło wewnętrznej wolności. – W życiu zakonnym istotne jest, aby uwolnić się od tego wszystkiego, co może stanąć na drodze do doskonałego życia Ewangelią. Właśnie dlatego, że św. Paweł jest znakiem radykalnego szukania wolności z miłości do Chrystusa, zawsze będzie aktualny – stwierdził przeor.
Więcej w papierowym wydaniu “Echa”.
JS