Mówiłeś: Kocham was!
To nie był zwykły pogrzeb. Świadczyła o tym nawet sama liturgia. Wykorzystano tzw. czytania z dnia. Oprawę muzyczną zapewnili Siewcy Lednicy. W tej Mszy każde słowo miało swoją wagę i wartość. Nie było niczego przypadkowego. Lednickie pieśni nabrały zupełnie nowego znaczenia. Łzy i żal za o. Janem mieszały się też z innymi uczuciami. Liturgia, homilia, teksty pieśni i przemówienia dotykały serc uczestników uroczystości i na nowo kierowały ku Chrystusowi.
Mszy św. pogrzebowej w kościele ojców dominikanów w Poznaniu przewodniczył abp Stanisław Gądecki, metropolita archidiecezji poznańskiej. Słowo Boże wygłosił o. Paweł Kozacki, prowincjał polskich dominikanów. W homilii nie mówił bezpośrednio o o. J. Górze, ale nietrudno było doszukać się analogii. Treścią kazania było rozważanie o tym, kim jest Boży człowiek i jak kształtuje się jego powołanie do świętości.
Boży człowiek
– Rozmawiałem z jego spowiednikiem, który mi powiedział, że o. Jan wielokrotnie mówił, że chce totalnie należeć do Chrystusa. Chce być cały Jego, chce, żeby Chrystus przeniknął jego życie i działanie. Można powiedzieć, że życie ojca Jana było dążeniem do tego, by powtórzyć za św. Pawłem: „żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus” – mówi o. Kozacki.
Jak wyjaśnił, „taka postawa poddania się Chrystusowi, gotowości oddania Mu całego swojego życia, w Bożym człowieku zawsze owocuje działaniem. Bo człowiek Boży, zawierzając wszystko Bogu, zachowuje się tak, jak prorokini Anna, która nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu dniem i nocą”.
– Prorokini Anny nie stać było na całopalenia ze zwierząt i płodów ziemi, składała więc ofiarę z samej siebie. Proroczo zapowiadała gest Chrystusa – bierzcie i jedzcie, bierzcie i pijcie. Boży człowiek niczego innego nie pragnie jak pełnić to, co się Bogu podoba. ...
Agnieszka Wawryniuk