Na drodze do pokoju

„Jedyną drogą do pokoju jest przebaczenie. Przyjęcie i ofiarowanie przebaczenia przerywa spiralę nienawiści i zemsty, kruszy kajdany zła krępujące serca przeciwników. Miłość do tych, którzy nas skrzywdzili, może przemienić nawet pole bitwy w miejsce solidarnej współpracy…” - pisał Ojciec Święty Jan Paweł II.

W trakcie naszej ziemskiej egzystencji popełniamy błędy, krzywdzimy się wzajemnie i ranimy nie tylko bliskich, przyjaciół czy znajomych, ale także osoby z dalszego otoczenia. By gniew, urazy, nienawiść czy chęć zemsty nie opanowały świata, potrzebne jest przebaczenie. I choć proces ten nie należy do najłatwiejszych, nie istnieje również instrukcja, którą należy się kierować, by móc przebaczyć, to nie zastanawiamy się nad tym, czy warto to czynić. Nie możemy bowiem zrobić nic lepszego dla siebie, jak właśnie odpuścić swojemu winowajcy – nie zapomnieć, nie usprawiedliwić, ale wybaczyć…

Powrócił po latach…

– Teraz dzwoni i chce wiedzieć, co u nas… Dziwi się natomiast, gdy ani ja, ani moja mama czy siostra nie chcemy z nim rozmawiać! – opowiada rozżalona Ola. Po czym dodaje: – Ojciec odszedł, jak miałam 9 lat. Wcześniej też nieczęsto bywał w domu, ponieważ pracował za granicą, więc jakoś nie miałam okazji specjalnie się do niego przywiązać. Ale przynajmniej wiedziałam, że był…

Pewnego dnia pan Marek postanowił zapomnieć o rodzinie. ...

Iwona Zduniak-Urban