Na tropie przodków i cennych dokumentów
W ostatnich latach coraz częściej. Związane jest to nie tylko z tym, że rośnie świadomość ludzi dotycząca rangi dokumentów, jakie posiadają w swoich archiwach rodzinnych, ale także pośrednio z kampanią „Zostań rodzinnym archiwistą” prowadzoną przez archiwa państwowe w całym kraju. Od kilku lat Archiwum Państwowe w Siedlcach prowadzi także akcję „Archiwum rodzinne”. Z jednej strony chodzi nam o to, aby uczulić wszystkich na zawartość swoich archiwów rodzinnych, by mieli świadomość, jak cenne dokumenty mogą być w ich posiadaniu, a z drugiej - jako instytucja kultury - oferujemy pomoc tym wszystkim, którzy mają kłopot z rozpoznaniem ważności pamiątek.
Jaki dokument, który znajduje się w zasobach siedleckiego Archiwum Państwowego, uważa Pan za szczególnie cenny?
Trudno wymienić jeden, ale myślę, że są to dokumenty z czasów księżnej Aleksandry Ogińskiej. Nie tylko są okazałe w sensie wizualnym, ale także znaczące w swej wartości historycznej. Świadczą o tym, jak właścicielka Siedlec z drugiej połowy XVIII w. prowadziła swoją gospodarkę. Z innych dokumentów znajdujących się w naszym archiwum bardzo cenne w skali ogólnopolskiej są afisze okupacyjne z okresu II wojny światowej, a także dokumenty okresu lat 80 XX w., dotyczące „Solidarności” i działalności opozycyjnej. W archiwum posiadamy liczne dokumenty instytucji wymiaru sprawiedliwości z XIX i XX w.: sądów, prokuratur, komorników, które w innych placówkach się nie zachowały.
Czy właściciele cennych materiałów chętnie się nimi dzielą?
Zazwyczaj ludzie nie chcą rozstawać się ze swoimi pamiątkami. Zdarza się, zwłaszcza gdy umierają osoby starsze, że ich rodziny nie wiedzą, co zrobić z tymi dokumentami. Wtedy przekazują je nam. Te najciekawsze skanujemy, włączamy do naszych zasobów kopie i udostępniamy. Ludzie są też świadomi, że pamiątki w którymś pokoleniu mogą wylądować na śmietniku. ...
Kinga Ochnio