Najtrudniej przyznać się przed sobą
Depresja jest efektem interakcji czynników własnych organizmu i zewnętrznych, czyli środowiskowych. Ludzie stają się coraz słabsi, a obciążeń mają coraz więcej, do tego dochodzi coraz mniej prawdziwych, serdecznych relacji społecznych, w których można byłoby różnego rodzaju trudności omówić na bardzo wstępnym etapie rozwoju, mówiąc psychologicznie - przepracować, czyli po ludzku zwierzyć się, wysłuchać rady.
Kilkanaście dni temu media obiegła informacja o śmierci Polki, która wyjechała na urlop do Bułgarii. Wstępne ustalenia śledczych mówią o samobójstwie. W sieci zaroiło się od komentarzy podważających ustalenia dotyczące przyczyny śmierci. Internauci wyrokują, że kobieta nie wyjeżdżałaby na wakacje, gdyby miała depresję. Podobnie było w przypadku Magdy Żuk, która miała odebrać sobie życie podczas wakacji w Egipcie. Pojawiają się opinie, że przecież ktoś, kto organizuje wakacje, pokazuje, że ma siłę żyć. Nie jest człowiekiem, który leży i nie daje rady wyjść do sklepu, a takie jest najczęstsze wyobrażenie depresji.
Depresja nie jest sytuacją, którą dałoby się przewidzieć. Poza tym, będąc w depresji, można wyjechać z nadzieją, że będzie lepiej. Po czym okazuje się, że to nie okoliczności, tylko wewnętrzny stan człowieka decyduje o tym, jak on się czuje. Tak naprawdę przed depresją nie ma ucieczki, nawet w najpiękniejsze rejony świata. W danym momencie to jeszcze bardziej przygnębia.
Warto odróżnić depresję w rozumieniu potocznym, czyli jakiś rodzaj smutku, szczególnie, kiedy jest uwarunkowany czymś realnym, zewnętrznym, obiektywnym, od depresji jako choroby, która jest zjawiskiem neurobiologicznym. Poza twardymi przejawami czy dowodami na istnienie depresji, można mówić o tym, że każdy z nas ma własne mechanizmy radzenia sobie z nią. ...
Kinga Ochnio