Diecezja
Źródło: AWAW
Źródło: AWAW

Nasze małe i wielkie pragnienia

22 października odbył się IV Festiwal Filmowy Twórczości Osób Niepełnosprawnych. Tematem przewodnim filmów były marzenia.

Impreza odbyła się w bialskim kinie „Merkury”. Sala ledwo mieściła wszystkich uczestników. - W tym roku padł rekord. Zgłoszono aż 14 filmów. Myślę, że jest to dowód na to, że nasz festiwal cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Obserwujemy, że nadesłane filmy są coraz dłuższe, lepsze i ciekawsze. Co roku przyświeca nam ta sam idea.

Festiwal ma na celu aktywizację osób niepełnosprawnych, promowanie ich twórczości, rozwijanie zainteresowań związanych z grą aktorską oraz szukanie sposobu wyrażania własnych myśli i uczuć poprzez medium, jakim jest kamera. Staramy się, by proponowane tematy były bliskie nam wszystkim. Tym razem zaproponowaliśmy, by podopieczni domów pomocy społecznej, wtz-ów i środowiskowych domów samopomocy opowiedzieli o swoich marzeniach. Tak rzadko zastanawiamy się nad tym, czego pragną osoby niepełnosprawne. Teraz będziemy mogli dowiedzieć się o tym z filmów – mówiła przed festiwalem Ewa Borkowska, wicedyrektor Ośrodka Misericordia Caritas w Białej Podlaskiej, który jest głównym organizatorem festiwalu.

Chcę być księżniczką…

Prezentowane filmy oceniło sześcioosobowe jury. Komisja przyznała pierwsze miejsce WTZ OMC w Białej Podlaskiej za film „Latawiec”. Ta prezentacja otrzymała także nagrodę publiczności. Drugą lokatę zajął film „Gwiazdą być”, przygotowany przez WTZ w Skórcu. Trzecie miejsce zdobyło stowarzyszenie „Wspólny Świat” z Białej Podlaskiej za film „Nasz wspólny świat i marzenia do spełnienia”. Zwycięzców nagrodzono sprzętem elektronicznym; za pierwsze miejsce drukarką, za drugie – laptopem, za trzecie – tabletem, za wyróżnienie od publiczności – aparatem fotograficznym.

Z udziału w festiwalu zadowoleni byli przedstawiciele stowarzyszenia „Wspólny Świat”. – Pokazaliśmy, o czym marzą dzieci autystyczne. Jedno chce być nauczycielem, drugie marzy o psie, pewna dziewczynka pragnie zostać księżniczką. W sześciominutowym filmie występuje 12 naszych podopiecznych. Towarzyszą im terapeuci. To po prostu trzeba zobaczyć. Myślę, że uchwyciliśmy ich werwę i energię w dążeniu do spełniania tych małych i wielkich marzeń – zaznacza Kamil Goć ze stowarzyszenia „Wspólny Świat”.

Wzajemne oswajanie się

W pokazie filmowym wzięła udział młodzież dwóch Szkolnych Kół Caritas. Na festiwalu pojawili się przedstawiciele ZPO nr 2 w Miedzyrzecu Podlaskim (przyjechali z s. Tymoteą i ks. Pawłem Zazuniakiem) oraz PG nr 2 w Białej Podlaskiej (przybyli z katechetką Barbarą Wysokińską).

– Współpracujemy z OMC w Białej Podlaskiej. Dziś przyprowadziłam uczniów z I klasy. Chcę, by nauczyli się spotkań z niepełnosprawnymi, żeby zobaczyli, że te osoby, mimo niepełnosprawności, potrafią zrobić piękne rzeczy. Nasza młodzież często odwiedza podopiecznych ośrodka. Przychodzimy do nich z występami i bierzemy udział w spotkaniach integracyjnych. Zaprosiliśmy ich także do nas na szkolny dzień teatru – zaznacza B. Wysokińska.

Dodaje, że takie imprezy, jak festiwal filmowy, uczą wrażliwości na potrzeby tych, którzy są mniej sprawni. – Uczniowie na początku boją się spotkań z mniej sprawnymi ludźmi. Nie wiedzą, jak się zachować, bo nie mają do czynienia z osobami niepełnosprawnymi. Odwiedziny w ośrodku czy udział w imprezach, takich jak ta dzisiejsza, pomagają oswoić się ze sobą obu stronom – podsumowuje rozmówczyni.

Wszyscy jesteśmy równi

Honorowy patronat nad imprezą objął dyrektor Caritas Diecezji Siedleckiej ks. Marek Bieńkowski. Otwierając festiwal, dziękował wszystkim za obecność i zaangażowanie oraz zaznaczył, że na prezentowanych filmach niepełnosprawni pokazują swoją sprawność. – Ciągle kłócę się z tymi, którzy uważają, że niepełnosprawność jest czymś gorszym, że tacy ludzie należą do innej kategorii. To nieprawda, bo wszyscy jesteśmy dziećmi Pana Boga. Życzę wszystkim spełnienia marzeń! – mówił ks. M. Bieńkowski.

A o czym marzą niepełnosprawni? O założeniu rodziny, o wyzdrowieniu, o wyjeździe do Watykanu na grób św. Jana Pawła II, o zastaniu gwiazdą, o tym, by być szczęśliwym… Wyliczać można by jeszcze dłużej te wszystkie, jak się okazuje, zwyczajne, małe-wielkie pragnienia, które nie różnią się od marzeń ludzi w pełni sprawnych.

AWAW