Nie taki święty, jak go malują
Brat Albert był człowiekiem uduchowionym, ale jego droga na ołtarze nie była prosta. Wiodła przez mnóstwo emocji, cierpień i traum. Przecież gdy miał 17 lat, brał udział w powstaniu styczniowym, podczas którego zabijał Moskali. Wynikało to z przysięgi wojskowej oraz narodowego obowiązku i absolutnie nie miało nic wspólnego z romantyzmem, z jakim często utożsamiamy ów narodowy zryw. Amputacja nogi też była dramatycznym wydarzeniem. Ponadto jako malarz był wobec siebie bardzo wymagający. Właściwie nie podobało mu się nic, co stworzył, przez co wiele prac zniszczył. Nie osiągnął także sukcesu. Dla artysty to bardzo trudne doświadczenia. Do tego wszystkiego dochodzi wielomiesięczny pobyt w szpitalu psychiatrycznym z powodu depresji, gdzie spotkał się z ludźmi wykluczonymi. Warto podkreślić, że choroba psychiczna w tamtych czasach całkowicie eliminowała z życia społecznego, a Brat Albert cierpiał na bardzo ciężką jej postać. Jednym słowem: nasz święty naprawdę wiele w życiu przeszedł. Dzięki temu stał się człowiekiem z krwi i kości. Jednocześnie był bardzo towarzyski.
Myśląc o świętych, często ich idealizujemy. Tymczasem byli to ludzie mający swoje pasje, wady itd. Chyba można powiedzieć, że św. Brat Albert należy do ekstraklasy niepokornych świętych?
Rzeczywiście mamy tendencje do idealizowania. Myślę, że wynika to z hagiograficznych przekazów, w których przedstawiano wyłącznie zalety świętych. To spowodowało, iż ten właściwy obraz jest do dziś przykryty grubym werniksem religijnej pobożności zakładającej, że nie mogą mieć oni słabości, upadków. W przypadku św. Brata Alberta nie wspomina się np., że był nałogowym palaczem. Tymczasem on do końca życia nie rozstawał się z papierosem. Hagiografie donoszą, iż to, że palił na łożu śmierci, wynikało z jego wesołego usposobienia, skłonności do żartów i dowcipów. Prawda jest jednak inna. Nasz święty po prostu nie potrafił rzucić palenia. Owszem, chciał, ale nie był w stanie. W dodatku próby rzucenia nałogu doprowadziły go do załamania, a w rezultacie trafił do szpitala psychiatrycznego. Dlatego potem, gdy jego współbracia żalili się, że nie potrafią wyzbyć się nałogu, Brat Albert mówił im, iż lepiej, by palili, niż mieliby popaść w nerwicę. ...
MD