Nie wolno nam zgnuśnieć
Prawdopodobnie, jak wielu innych ojców, zderzam się ze swoją - w pewnym sensie wyidealizowaną - wizją tego, czym ojcostwo być powinno, a codzienną rzeczywistością bycia ojcem. Wydaje mi się, że mam o tyle ułatwione zadanie, iż ojcem zostałem w wieku dojrzałym, gdyż pierwsze dziecko przyszło na świat dokładnie w dniu moich 42 urodzin. Jednocześnie dość pragmatycznie podchodzę do tej roli, traktując ją jako bardzo ważne zadanie, w które wpisany jest długoterminowy cel dobrego wychowania dzieci. Ale są też cele krótkoterminowe - związane z przygotowaniem ich do życia i samodzielności. To najtrudniejsze zadanie, pełne niepowodzeń, rozczarowań, a przede wszystkim wymagające ciągłego uczenia się, niestety również na błędach.
Dzisiejsze ojcostwo różni się od pokolenia naszych dziadków czy rodziców?
Kiedy o tym myślę, przede wszystkim zastanawiam się, jak oni dali radę. Choć żyli w trudnych czasach i było biedniej, to w tych rodzinach rodziło się więcej dzieci niż dzisiaj. W jednym domu czy izbie mieszkały liczne wielopokoleniowe rodziny. I dało się… To fenomen, który czasami błędnie tłumaczy się brakiem świadomości, wiedzy czy dostępności do środków antykoncepcyjnych. Nic z tych rzeczy. Jestem przekonany, że nasi dziadkowie mniej koncentrowali się na sobie, nie bali się trudności oraz nie kierowali wyłącznie chęcią zaspokojenia własnych potrzeb. Przyjmowali życie ze wszystkimi konsekwencjami, nie unikając wysiłku, pracy i poświęcenia dla innych. Dziś tego brakuje. Wszystko przychodzi zbyt łatwo, lekko się żyje, za dużo dostaje od innych, np. rodziców. Tymczasem prawdziwą satysfakcję przynoszą dopiero te działania, które powodują trudności. Ich pokonanie rozwija i daje poczucie spełnienia.
Czym dla Pana jest ojcostwo?
Prawdopodobnie, jak wielu innych ojców, zderzam się ze swoją – w pewnym sensie wyidealizowaną – wizją tego, czym ojcostwo być powinno, a codzienną rzeczywistością bycia ojcem. ...
MD