Nienawiść niszczy wszystko

W „codziennych Polaków rozmowach” niszczenie słowem jest w pełni akceptowalne. Wydaje się, że w minimalnym stopniu pytamy się o nie podczas rachunków sumienia. Panuje jakieś paranoiczne przekonanie, że to nie grzech. Albo jeśli już, to taki malutki, niewinny. Wszyscy przecież tak robią.

Kilka dni temu na portalu Onet.pl ukazał się wywiad z Anną Dymną. Jedna z najbardziej znanych - i najpiękniejszych! - polskich aktorek opowiedziała w nim o swoich pasjach, latach spędzonych na planach filmowych i związanych z tym wyrzeczeniach, pracy z niepełnosprawnymi i fundacji „Mimo wszystko”. W rozmowie sporo uwagi poświęcono ostatniej, jakże innej, roli aktorki w wyprodukowanym przez Netflix, niezwykle popularnym serialu „Wielka woda”, zainspirowanym wydarzeniami z Wrocławia z czasów tzw. powodzi tysiąclecia w 1997 r. Dymna zagrała rolę Leny - przykutej do łóżka dawnej divy operowej, chorobliwie otyłej i samotnej.

Jak sama mówi, było to dla niej ogromne wyzwanie (codzienna charakteryzacja trwała pięć godzin!) i rola, „na którą czeka się całe życie”. Rzecz w tym, że po filmie rozpętał się potworny hejt. Absurdalny, bolesny, nieracjonalny…

„Mam 71 lat i na oczach swoich widzów z Ani Pawlaczki, Marysi Wilczur, Basi Radziwiłłówny zmieniłam się w Bayerową z «Ekscentryków»” – mówi aktorka. „Bardzo długo szczuplutka, młodziutka – zmieniłam się i to nie z powodu, jak to piszą do mnie: «Ty zapyziały misiu, nie żryj tyle». Są różne uwikłania, choroby. ...

Ks. Paweł Siedlanowski