Objawiać ojcostwo Boga
Spotkanie rozpoczęła celebracja modlitwy przedpołudniowej z liturgii godzin. Następnie pasterz Kościoła siedleckiego do licznie zgromadzonych katechetów wygłosił katechezę, w której wyjaśnił, na czym polega obietnica dana Abrahamowi i usprawiedliwienie płynące z wiary. Abraham jest ojcem wiary, gdyż najpierw sam doświadczył próby wiary, a później przekazał tę wypróbowaną wiarę swojemu synowi. Świadom tego, że Bóg jest tym, który widzi lepiej niż człowiek i że ma moc wypełnić to, co obiecał, uwierzył Bogu wbrew sobie. Wszedł w tę noc, w podjęcie decyzji, która była jakby przeciwko niemu. W celu lepszego zobrazowania wiary Abrahama i jego ojcostwa, bp Kiernikowski odwołał się do bogatej w treść rzeźby z katedry w Chartres, która przedstawia scenę ofiarowania Izaaka na górze Moria. Charakterystyczne w niej jest to, że twarze obydwu nie są skierowane ku sobie, lecz wpatrzone i wsłuchane w Kogoś innego, pozostając w bardzo bliskiej relacji: Abraham swoim ciałem obejmuje Izaaka i podtrzymuje jego głowę, niejako kieruje jego wzrok nie ku sobie, lecz w tym samym kierunku, w jakim on spogląda. On wie, że Bóg znajdzie rozwiązanie problemu. Izaak tego dopiero się uczy.
Takie jest też zadanie katechetów: objawiać ojcostwo Boga Ojca. Pięknie to było widać w życiu Jana Pawła II. Najbardziej stawał się ojcem, gdy umierał na oczach ludzi. Podobnie i my stajemy się ojcami, gdy godzimy się na umieranie i wchodzimy w trudne sytuacje. Niestety – jak podkreślił ordynariusz siedlecki – nasze programy katechetyczne często uczą „techniki pobożności”: jak składać ręce, recytować pacierz. Tymczasem w wychowaniu do wiary chodzi o to, by wziąć głowę dziecka i ukierunkować ją na głos Boga Ojca.
Po katechezie bp. Kiernikowskiego katecheci podjęli dialog. Niektórzy podzielili się swoim doświadczeniem pracy w szkole, inni zadawali pytania. Następnie Maria Brzostowska, konsultantka ds. katechetycznych z Poznania, przedłożyła wykład na temat: „Wypalenie zawodowe – przyczyny, objawy i konsekwencje dla pracy katechetycznej”. Zespół wypalenia zawodowego charakteryzuje się emocjonalnym wyczerpaniem, depersonalizacją, obniżoną oceną własnych dokonań, zniechęceniem do pracy, obniżoną aktywnością, drażliwością, pesymizmem i napięciem psychofizycznym. Aby zapobiec wypaleniu zawodowemu, należy jak najszybciej rozpoznać problem, ustalić priorytety, odzyskać kontrolę nad emocjami, w niektórych sytuacjach nauczyć się mówić „nie” oraz mieć czas na odpoczynek. Dużą pomocą w wychodzeniu z wypalenia zawodowego jest powrót do „pierwotnej miłości” i korzystanie z porad kierownika duchowego.
Na koniec spotkania ks. Marek Skwierczyński, wicedyrektor Wydziału Nauczania Kurii Biskupiej, przedstawił katechetom bieżące informacje.
ks. Mateusz Czubak