Objawienie chwały Syna Bożego
Wszystkie trzy Ewangelie synoptyczne opowiadają o przemienieniu Jezusa na górze (Mt 17,1-9; Mk 9,2-10). Tradycja chrześcijańska umiejscawia to wydarzenie na Górze Tabor (hebr. Har Tawor, arab. Dżabal at-Tur; 588 m n.p.m.), położonej we wschodnim krańcu doliny Jizreel, w Dolnej Galilei. Epizod ten ma wyraźne starotestamentalne tło. W trakcie wędrówki do Ziemi Obiecanej Izraelici zatrzymali się pod Górą Synaj (habr. Har Sinaj, arab. Dżabal Musa; 2285 m n.p.m.), gdzie objawił im się YAHWE i za pośrednictwem Mojżesza zawarł z nimi przymierze (Wj 19-40). Prawo przymierza synajskiego przez wiele wieków kształtowało życie Narodu Wybranego. Kilka wieków później na Górze Synaj (nazywanej także Horeb) Bóg objawił się Eliaszowi, który uciekał przed gniewem pogańskiej królowej Izebel (1 Krl 19,8-14). Spotkanie z Najwyższym nową nadzieją napełniło serce proroka, który mimo przeciwności do końca zrealizował powierzone mu zadanie. Zarówno Mojżesz, jak i Eliasz pojawiają się u boku Jezusa w trakcie przemienia na Górze Tabor. Ich obecność wyraźnie poświadcza, że w Rabbim z Nazaretu ma miejsce doskonałe wypełnienie starotestamentalnego Prawa i prorockich zapowiedzi. Ponadto na Taborze ponownie objawia się Bóg, tym razem jako Trójca Święta: Ojciec oznajmia, iż Jezus jest Jego synem, któremu należy się posłuszeństwo, zaś Duch Święty przyjmuje postać obłoku budzącego religijny lęk. Cały epizod może być potraktowany jako przygotowanie uczniów na czekające ich trudne doświadczenia. Chwilę wcześniej Jezus po raz pierwszy zapowiedział swoją mękę, a także wezwał apostołów do niesienia własnego krzyża oraz do wytrwałości w cierpieniu dla Jego imienia. Ponadto ewangelista Łukasz podaje, iż tematem rozmowy Mojżesza i Eliasza z Jezusem było Jego odejście, które wkrótce miało nastąpić w Jerozolimie. Szczegół ten dodatkowo podpowiada, że objawienie się boskiej chwały Syna Bożego powinno być postrzegane w perspektywie Jego paschy, kiedy to z miłości do Ojca i człowieka odda On na krzyżu swoje życie, by dopełnić dzieła zbawienia. Wielki Post jest dla nas okazją do ponownego odkrycia pełnej mocy obecności Boga w naszym życiu. Przybliżając się do dorocznych świąt paschalnych, spójrzmy na naszą codzienność, czasami bardzo niełatwą, jako na przestrzeń, w której doświadczyć możemy szczególnej bliskości Jezusa. Otwórzmy przed Nim nasze serca i pozwólmy, by oświecił je swoją chwałą.
Ks. Rafał Pietruczuk