Objawienie Pańskie ze św. Janem Pawłem II

Mało kto pamięta, że ostatnie Orędzie Jana Pawła II na Światowe Dni Młodzieży, opublikowane w sierpniu 2004 r., poświęcone było postaciom trzech mędrców, których przywołujemy w uroczystość Objawienia Pańskiego, 6 stycznia.

Do tego papieskiego dokumentu warto wracać tym bardziej, że był on pisany pod kątem przygotowania do Światowych Dni Młodzieży w 2005 r. w Kolonii. Jak pamiętamy, Jan Paweł II nie dożył tej chwili, gdyż 2 kwietnia 2005 r. zakończył swą ziemską wędrówkę. Z młodzieżą w Kolonii spotkał się już jego następca, Benedykt XVI.

Zatem ostatnie orędzie Jana Pawła II do młodych nabiera w tym kontekście szczególnego wymiaru, jakby testamentu.

Obserwować znaki Boga

Z Orędzia:

„Mędrcy dotarli do Betlejem, gdyż pozwolili się posłusznie prowadzić gwieździe. Co więcej, gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali (Mt 2,10). To ważne, najdrożsi, by nauczyć się obserwować znaki, przez które Bóg nas wzywa i nami kieruje. Kiedy jesteśmy świadomi, że to On nas prowadzi, wówczas serce doświadcza autentycznej głębokiej radości, której towarzyszy żywe pragnienie spotkania Go oraz stały wysiłek, by posłusznie Go naśladować”.

Rozważanie:

Panie Jezu, Ty na różne sposoby przemawiasz do mnie. Moje serce szuka Ciebie, pragnie iść za Tobą. Niejednokrotnie doświadczam jednak rozdarcia i wątpliwości. Widzę też moją słabość, która sprawia, że upadam i ranię Cię moimi grzechami. Grzech sprawia, że uciekam od Ciebie, że staram się Twój głos w moim sumieniu zagłuszyć. A Ty cierpliwie czekasz. ...

(xaa)