Obudzić olbrzyma

W Licheniu odbył się I Kongres Parafialnych Rad Duszpasterskich. To okazja, by przyjrzeć się zaangażowaniu wiernych w życie Kościoła i zastanowić się, w jaki sposób obudzić „śpiącego olbrzyma”, którym wciąż jest laikat.

Z realizowanego obecnie ogólnopolskiego programu duszpasterskiego „Kościół domem i szkołą komunii” jasno wynika, że parafia nie stanie się skutecznym ośrodkiem ewangelizacji, o ile nie będzie miejscem i harmonijnej, i twórczej współpracy duchownych oraz wiernych. O tym, że nie ma odwrotu od apostolstwa świeckich, przypominał m.in. w adhortacji „Christifidelis laici” Jan Paweł II, apelując m.in. o to, by wierni mogli uczestniczyć w radach duszpasterskich diecezji i parafii. Dokument ten, nazwany przez niektórych „kartą konstytucyjną laikatu katolickiego”, został opublikowany w 1988 r. A jak sprawa rad duszpasterskich wygląda dzisiaj w polskim Kościele?

Rady w statystyce

„Raport z badań własnych działalności Parafialnych Rad Duszpasterskich w Polsce”, ogłoszony podczas licheńskiego kongresu, wskazuje, że w Polsce dominuje psychologiczny oraz liturgiczny związek z parafią.

– Osobiste zaangażowanie w życie wspólnoty, swoista podmiotowość wiernych pozostaje jedynie postulatem. Wskazuje to w dużej mierze na „usługowo-sakralny” model funkcjonowania parafii. Z drugiej jednak strony istnieje kilkuprocentowa – ok. 8% – grupa wiernych aktywnie włączających się w życie lokalnego Kościoła. Obok wspólnot w parafii istnieją tzw. ...

Jolanta Krasnowska