Oczarowali publiczność
„Wiśniowy sad” to obok „Trzech sióstr” jeden ze sztandarowych utworów rosyjskiego dramaturga Antoniego Czechowa. Napisany w 1903 r., na kilka miesięcy przed śmiercią pisarza, uznany został za jego duchowy testament.
Dramat opowiada o historii rodziny, której majątek jest zagrożony licytacją. Powracająca do posiadłości Lubow Raniewska ma za sobą nieudane małżeństwo, stratę syna, bankructwo. Mimo praktycznych rad Łopachina, nie może zdobyć się na drastyczne kroki dla ratowania choć części posiadłości, nie chce sprzedać wiśniowego sadu. Oddaje się wspomnieniom, biesiadom, spotkaniom ze starymi znajomymi… aż do finałowej klęski.
Aktorzy teatru „Woskresinnia” zaprezentowali w Mińsku własną wersję dramatu. W inspirowanym ukraińską tradycją spektaklu pojawili się szczudlarze, jeżdżące machiny, ogień i fajerwerki.
Reżyser, Jarosław Fedoroszyn, skupił się przede wszystkim na przekazaniu obrazu świata marzeń i iluzji bohaterów dramatu Czechowa – stąd sceny z tańczącymi na szczudłach lalkami, obok snu o szczęśliwym dzieciństwie właścicielki, spacery ubranych na biało i poruszających się na szczudłach mieszkańców dworu po kwitnącym sadzie, beztroskie zabawy plebsu. Ta częściowo wyimaginowana rzeczywistość mieszkańców posiadłości stanowiła najbarwniejszą i najciekawszą stronę spektaklu, w którym obok wartości strony plastycznej ważna była interpretacja. Czechowowski nudny świat bez nadziei na poprawę sytuacji bankrutującej posiadłości zostaje zamieniony w świat wspomnień, lekkomyślnej i graniczącej z szaleństwem zabawy głównej bohaterki Lubow Raniewskiej i innych mieszkańców wiśniowego sadu.
Piękna i mądra opowieść o przemijaniu i raju utraconym wzruszyła nawet tych mińszczan, którzy nie znali sztuki Czechowa. Dowodem były burzliwe oklaski na koniec spektaklu.
MD