Odkryć miłosierną miłość Boga Ojca
Relikwie ambasadorów Bożego Miłosierdzia - kropla krwi św. Jana Pawła II oraz fragment kości żebra bł. ks. Michała Sopoćki - zostały uroczyście wprowadzone podczas Mszy św. o 11.00, którą sprawował proboszcz parafii ks. prałat Kazimierz Niemirka. - W dzisiejszą niedzielę przychodzimy do świątyni, aby podziękować Bogu za Jego Miłosierdzie. Za to, że do tego stopnia było Mu żal swego stworzenia, iż posłał na świat swojego Syna. A Ten nas odkupił, ukazując oblicze pełne miłości - mówił w homilii ks. K. Niemirka. - Dzisiejsza uroczystość jest dla nas wezwaniem, abyśmy umacniali naszą wiarę - przez trwanie w nauce Kościoła, wytrwałą modlitwę i owocne uczestniczenie w Najświętszej Ofierze. Umacniając naszą wiarę, mamy o niej świadczyć - także przez dzieła miłości i miłosierdzia - podkreślił kaznodzieja. Odniósł się również do trwającej pandemii. - Czy z przeżywanej obecnie sytuacji wyjdziemy umocnieni czy też nasza wiara zostanie osłabiona? Może być różnie, ponieważ wiele osób coraz bardziej pochłoniętych jest sprawami materialnymi, doczesnymi - mówił ksiądz proboszcz.
Starania o uzyskanie relikwii św. Jana Pawła II rozpoczęte zostały w grudniu 2019 r., kiedy to prośba skierowana przez parafię trafiła do sekretariatu kard. Stanisława Dziwisza. Zakończyły się one sukcesem i tuż przed świętami Bożego Narodzenia ksiądz kardynał osobiście przekazał ks. K. Niemirce relikwie pierwszego stopnia – kroplę krwi Papieża Polaka. Ich autentyczność została potwierdzona stosownym dokumentem wydanym przez kard. S. Dziwisza.
Na początku kwietnia br. poczynione zostały natomiast pierwsze kroki w Kurii Metropolitarnej Białostockiej w celu pozyskania doczesnych szczątków bł. ks. Michała Sopoćki. Już 16 kwietnia relikwie spowiednika św. s. Faustyny Kowalskiej trafiły do parafii wraz ze stosownym dokumentem świadczącym o ich autentyczności, wydanym przez arcybiskupa białostockiego Tadeusza Wojdę.
Docelowo znajdą swoje miejsce w ścianie bocznej nawy kościoła, tuż obok relikwii św. s. Faustyny – apostołki Bożego Miłosierdzia, które zainstalowane zostały w grudniu 1993 r.
Tytuł zobowiązuje
– Bardzo zależało nam na pozyskaniu relikwii św. Jana Pawła II i bł. Ks. Michała Sopoćki, gdyż byli oni wielkimi ambasadorami orędzia o Bożym Miłosierdziu – zaznacza ksiądz proboszcz, przypominając, że parafia, którą kieruje, została erygowana z dniem 1 lipca 1993 r. jako pierwsza parafia w diecezji siedleckiej nosząca tytuł Miłosierdzia Bożego. – Było to związane z beatyfikacją s. F. Kowalskiej, która miała miejsce 18 kwietnia 1993 r., i rozwijającym się – nie tylko w Polsce, ale na całym świecie – kultem Miłosierdzia Bożego. W naszej świątyni nieprzerwanie od blisko 27 lat sprawowane są różne formy kultu: w każdy wtorek, po Mszy św. odmawiana jest Koronka do Bożego Miłosierdzia przy wystawionym Najświętszym Sakramencie, a przed Świętem Bożego Miłosierdzia – odprawiana nowenna. Czczony jest również obraza Jezusa Miłosiernego, a wierni zapoznawani są z orędziem o Bożym Miłosierdziu przekazanym przez Pana Jezusa św. s. Faustynie. Prowadzone są też dzieła miłosierdzia wobec potrzebujących. Od 1994 r. istnieje w parafii Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”, dlatego możemy powiedzieć, że wiele osób żyje na co dzień ideą apostolstwa miłosierdzia – mówi ks. K. Niemirka. Nie ukrywa też wdzięczności wobec osób, dzięki którym kult Miłosierdzia Bożego będzie się w parafii umacniał: kard. S. Dziwiszowi i abp. T. Wojdzie – za przekazanie relikwii św. Jana Pawła II i bł. ks. Michała Sopoćki, a ordynariuszowi diecezji siedleckiej – bp. Kazimierzowi Gurdzie za wsparcie działań.
Bł. ks. Michał Sopoćko (1888-1975) był spowiednikiem św. s. Faustyny Kowalskiej. Po raz pierwszy spotkał się z nią w czerwcu 1933 r. w Wilnie, gdzie był spowiednikiem zwyczajnym Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Spowiednikiem i kierownikiem duchowym s. Faustyny był do 21 marca 1936 r., potem utrzymywał z nią kontakt korespondencyjny, poprzez który udzielał rad i wskazówek dotyczących życia duchowego i realizacji posłannictwa, a będąc w Krakowie, odwiedzał ją w klasztorze lub w szpitalu na Prądniku. Z jego polecenia s. Faustyna rozpoczęła pisanie „Dzienniczka”. Zatroszczył się o namalowanie pierwszego obrazu Jezusa Miłosiernego w Wilnie w 1934 r., publiczne jego uczczenie, które miało miejsce w Ostrej Bramie w czasie obchodów Jubileuszu Odkupienia 26-28 kwietnia 1935 r., jak też rozpowszechnienie broszur z jego reprodukcją. Jeszcze przed II wojną światową podjął starania u władz kościelnych o ustanowienie święta Miłosierdzia Bożego. Napisał szereg prac poświęconych dobroci Jezusa, w tym trzytomową publikację pt. „Miłosierdzie Boga w dziełach Jego”. Do końca życia zabiegał o ustanowienie święta i aprobatę kultu Miłosierdzia Bożego. W 1941 r. założył zgromadzenie zakonne Sióstr Jezusa Miłosiernego.
***
Ojciec Święty Jan Paweł II przychodził do kaplicy Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach i na grób s. Faustyny jeszcze jako pracownik Solvayu. Potem jako kapłan celebrował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, jako biskup Krakowa przeprowadził proces diecezjalny o życiu i cnotach s. Faustyny (1965-67), zezwolił też na przeniesienie jej doczesnych szczątków do kaplicy i starał się w Rzymie o rewizję notyfikacji zabraniającej szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego w formach przez nią przekazanych, co nastąpiło 5 kwietnia 1978.
Jako papież beatyfikował i kanonizował s. Faustynę, a orędzie Miłosierdzia przekazał Kościołowi na trzecie tysiąclecie wiary.
„Od samego początku mojej posługi Piotrowej w Rzymie uważałem, że głoszenie tego orędzia [o Bożym Miłosierdziu] to moje szczególne zadanie. Wyznaczyła mi je Opatrzność w dzisiejszej sytuacji człowieka, Kościoła i świata. Rzec by można, że to właśnie ta sytuacja wyznaczyła mi to orędzie jako moje zadanie przed Bogiem” – stwierdził Jan Paweł II 22 listopada 1981 r., z okazji pierwszej rocznicy encykliki „Dives in Misericordia”.
LI