On ciebie wesprze, ocali
Wielu niechrześcijanom znak krzyża kojarzy się ze starożytnym narzędziem zbrodni i tortur. Niejednokrotnie Kościół spotyka się z pytaniem, dlaczego posługuje się w swojej religijnej symbolice znakiem śmierci. „Nikt przecież nie zawiesza na ścianie szubienicy, pistoletów czy innych narzędzi służących do zabijania jako znaków religijnych” - mówią.
Pełny swój sens znak ten zyskuje dopiero po otwarciu się na tajemnicę krzyża, w czym nam - istotom cielesnym - pomaga jego zmysłowa dotykalność. Ponieważ zaś tajemnica odkupieńczego krzyża Chrystusa stanowi samo centrum wiary chrześcijańskiej...
…łatwo zrozumieć, dlaczego znak ten stał się znakiem rozpoznawczym chrześcijan i chrześcijaństwa. Nie czcimy krzyża jako narzędzia zbrodni, ale jako narzędzie naszego zbawienia. Gdyby zastrzelono bliską mi osobę, rewolwer byłby tylko i wyłącznie narzędziem zbrodni. Natomiast Pan Jezus umarł nie tylko dlatego, że ludzie podjęli zbrodniczą decyzję zamordowania Go. Umarł, bo sam chciał oddać za nas swoje życie, bo po to przecież przyszedł na tę ziemię. A to, że krzyż rodzi w niektórych niechrześcijanach odruch odrzucenia, jest poniekąd rzeczą nieuniknioną. My, chrześcijanie, powinniśmy jednak – po pierwsze – starannie unikać używania tego znaku przeciwko komukolwiek, za wyjątkiem jednego tylko szatana, w stosunku do którego jest to broń najzupełniej stosowna. Po drugie – powinniśmy starannie badać samych siebie, czy swoim postępowaniem nie zrażamy do krzyża tych, którzy w Chrystusa nie wierzą. Niespełna półtora tysiąca lat temu św. Cezary z Arles tak oto upominał swoich słuchaczy: „Cóż pomoże, jeżeli znak krzyża kładziemy na czole i na ustach, a wewnątrz w duszy mamy złożone zbrodnie i grzechy? Kto bowiem źle myśli, ten i źle mówi, źle czyni, jeśli się nie zechce poprawić, a gdy się żegna, grzech jego nie maleje, lecz się powiększa. ...
Jolanta Krasnowska