Pamięć na nowo żywa
Czas płynie nieubłaganie. Dziś wiele osób nie pamięta i nie myśli o tamtych wojennych czasach. Stąd pomysł na wprowadzenie nowego święta państwowego, które obchodzone jest 12 lipca. „Dzień ten został ustanowiony w hołdzie mieszkańcom polskich wsi za ich patriotyczną postawę w czasie II wojny światowej - za pomoc udzielaną uciekinierom, osobom ukrywającym się przed prześladowaniami i wysiedlanym, walkę w oddziałach partyzanckich, za żywienie mieszkańców miast i żołnierzy podziemnego państwa polskiego oraz z szacunkiem dla ogromu ofiar poniesionych przez mieszkańców wsi - rozstrzeliwanych, wyrzucanych z domostw, pozbawianych dobytku, wywożonych do sowieckich łagrów i niemieckich obozów koncentracyjnych oraz na przymusowe roboty” - napisano w uzasadnieniu.
Okrucieństwo wojny dosięgło wszystkich
W jakim stopniu polska wieś ucierpiała podczas II wojny światowej? Zastanawiając się nad tym zagadnieniem oraz rozłożeniem proporcji w stosunku do miast, należy sięgnąć do zestawień statystycznych. – Spis z 1938 r. szacował, że 70% ludności Polski stanowili mieszkańcy wsi, z kolei w 1946 r. było to ok. 68%. czyli ten odsetek zmniejszył się – analizuje dr hab. Jacek Romanek, p.o. naczelnika Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa w Lublinie. – W międzyczasie miała miejsce również migracja ze wsi do miasta, niemniej widać, że ludność wsi stanowiła dwukrotność tej w miastach – zauważa i dodaje, że w przypadku Kresów był to nawet wyższy odsetek. – Na pewno nie można powiedzieć, że którakolwiek z tych grup ucierpiała bardziej lub mniej, bo okrucieństwo wojny dosięgło całą Polskę – podkreśla J. Romanek, zaznaczając, że wojenne represje, ich nasilenie, charakter, specyfika działań okupanta, zarówno niemieckiego, jak i radzieckiego, były różne, jednak koncentrowały się na jednym. – Cel stanowiła eksterminacja narodu polskiego, niezależnie, czy to była wieś, czy miasto. ...
JAG