Papież dobroci – św. Jan XXIII

28 października minęło 60 lat od wyboru kardynała Józefa Roncallego na stolicę Piotrową w Rzymie. Warto przypomnieć jego biografię i najważniejsze dokonania w okresie krótkiego pontyfikatu, ponieważ jest uznawany za jednego z najwybitniejszych papieży w dziejach Kościoła.

Papież Jan XXIII nazywał się Angelo Giuseppe Roncalli. Urodził się 25 listopada 1881 r. w miejscowości Sotto il Monte we Włoszech w wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Wpływ na jego wychowanie religijne mieli rodzice i stryj Zaveria. Z domu rodzinnego wyniósł życzliwy stosunek do ludzi i szczere zaufanie do Boga. W 1889 r. przystąpił do I Komunii świętej i jednocześnie przyjął sakrament bierzmowania. Pierwsze nauki pobierał w wiejskiej szkole. Gdy miał 12 lat wstąpił do Niższego Seminarium w Bergamo; była to szkoła średnia prowadzona przez Kościół. W czasie pobytu w seminarium Angelo Roncalli odkrył w sobie powołanie do kapłaństwa; gorące, pragnienie służenia Bogu będzie mu odtąd towarzyszyło zawsze.

Był jednym z najlepszych seminarzystów. Zachowywał się wzorowo, uczył się dobrze, interesowały go nauki humanistyczne, zwłaszcza historia. Za wyróżniającą postawę został wysłany w 1901 r. na studia do Rzymu, gdzie w Papieskim Seminarium Rzymskim uzyskał tytuł doktora teologii. 10 sierpnia 1904 r. w Rzymie został wyświęcony na kapłana.

W latach 1905-1914 ks. A. Roncalli był osobistym sekretarzem biskupa Bergamo – ks. Radiniego Tedeschi oraz wykładowcą w miejscowym seminarium. Wykładał historię, patrologię i apologetykę. Podczas I wojny światowej został powołany do wojska jako kapelan szpitalny, do posługi rannym żołnierzom. Poznał wówczas okrucieństwa wojny. Po zakończeniu wojny wrócił do Bergamo, gdzie powierzono mu obowiązki ojca duchownego w seminarium.

W 1920 r. papież Benedykt XV powołał ks. ...