Pasterz niezłomny

W tym roku mija 150 rocznica urodzin i 65 rocznica śmierci biskupa Adolfa Piotra Szelążka (1865-1950), jednego z najwybitniejszych synów ziemi podlaskiej minionego stulecia, choć postaci prawie zupełnie dziś zapomnianej. A przecież to właśnie w Stoczku Łukowskim, Węgrowie i Siedlcach, później zaś w Płocku formowała się jego osobowość jako kapłana niezłomnego, uczonego, społecznika, a teraz kandydata na ołtarze.

Bp A.P. Szelążek był synem Podlasia. Urodził się bowiem 30 lipca 1865 r. w Stoczku Łukowskim, gdzie jego ojciec był urzędnikiem gminnym. W lutym 1867 r. zmarła matka Adolfa Piotra oraz jego młodszy brat. Po tych bolesnych przeżyciach Stanisław Szelążek wraz z dwoma synami przeprowadził się do Węgrowa, gdzie znalazł posadę w sądzie powiatowym. I tak właśnie Węgrów stał się miastem dzieciństwa bp. Szelążka, z którym będzie on blisko związany przez kolejne lata życia. Wykształcenie średnie zdobył w gubernialnych Siedlcach.

Po ukończeniu gimnazjum, tego samego, którego absolwentem był słynny pisarz Bolesław Prus, młody A.P. Szelążek postanowił wstąpić do seminarium duchownego. Ponieważ jednak władze carskie w ramach represji po powstaniu styczniowym zlikwidowały seminarium w Janowie Podlaskim, musiał szukać miejsca w sąsiednich diecezji. I tak właśnie jako 18-letni młodzieniec trafił do diecezji płockiej, z którą będzie związany przez prawie połowę swojego życia.

Do Płocka A.P. Szelążek przybył we wrześniu 1883 r. Już od pierwszych chwil pobytu w płockim seminarium dał się poznać jako wybitny student i dobrze rokujący kandydat na kapłana. Nie było więc zaskoczeniem, że krótko po otrzymaniu święceń kapłańskich (1888 r.) zapadła decyzja o wysłaniu go na dalsze studia do Akademii Duchownej w Petersburgu. Ponieważ w tamtym czasie miejsca w tejże uczelni, dodajmy: jedynej katolickiej uczelni teologicznej w całym państwie Romanowów, były limitowane przez rząd carski, więc musiał czekać rok, w trakcie którego pracował jako wikariusz parafii św. Bartłomieja w Płocku. ...