Piszę moje książki całym sobą
Powinienem zacząć od tego, że nigdy nie było moim celem, żeby za wszelką cenę szukać czegoś na pana prezydenta, że sobie zamierzyłem, że muszę coś koniecznie znaleźć z takich czy innych przyczyn. Cała historia mojego dziennikarskiego śledztwa, które doprowadziło do powstania tej książki, zaczęła się w r. 2006, gdy spotkałem się z moim informatorem z Centralnego Biura Śledczego.
On opowiedział mi historię niezwykłego śledztwa, które zaczęło się od tego, że w mieszkaniu znaleziono ciało dyrektora IV oddziału Banku PKO BP w Warszawie, pana Krzysztofa Sutora, który miał trzy rany postrzałowe (w tym jedna była oddana z kilku metrów), a mimo to uznano, że była to śmierć samobójcza. Wyglądało to tak, jakby dyrektor Sutor pozbawił się życia już pierwszym strzałem, po czym trafił się jeszcze dwa razy, w tym raz strzelając z kilku metrów. Oficerowie CBŚ zorientowali się, że będzie jakieś wielkie fałszerstwo i rozpoczęli swoje śledztwo, w trakcie którego dotarli do 16 kolejnych podobnych „samobójstw”. Zaczęli się zastanawiać, co łączy te przypadki. Okazało się, że część wspólna to fundacja „Pro Civili” założona przez oficerów Wojskowych Służb Informacyjnych, która miała w zapisie szczytne cele: pomaganie osobom, które spotkał trudny los, żołnierzom, którym rozpadło się życie, podupadli na zdrowiu, mają problemy finansowe… Ale to był pozór. W rzeczywistości fundacja „Pro Civili” od pierwszego dnia swojego funkcjonowania prowadziła działalność biznesową, przestępczą, paraprzestepczą. Stworzyła dwie podfundacje, które powołały kolejne cztery pod-podfundacje, te z kolei osiem i tak się to rozmnażało, jak taki krzak. Każda z odłóg tego krzaka prowadziła własną działalność biznesową, parabankową, leasingową, wyłudzającą kredyty, podatki VAT, mnóstwo tego typu działalności. ...
Anna Wolańska