Pobita miłość
Miała wtedy 18 lat i jako młoda żona wierzyła naiwnie, że go zmieni. Dbała, by miał wyprasowane koszule, kanapki do pracy, a potem obiad na stole. Pierwszy raz skatował ją rok po ślubie, kiedy była w siódmym miesiącu ciąży. Lata mijały, kolejne bicia. Mąż trzeźwiał, przepraszał, a potem znowu wpadał w ciąg i bił. Kiedyś, gdy chciała podciąć sobie żyły, mąż to zobaczył i wyśmiał. Wtedy postanowiła, że musi żyć dla dzieci. Gdy powiedziała matce, że chciałaby się do niej przenieść na jakiś czas, by chłopcy nie musieli patrzeć na wiecznie pijanego ojca, który wraz z wódką wypłukał z siebie resztki ludzkich uczuć, ta odpowiedziała: „Ani mi się waż! Ślubowałaś w kościele, więc musisz dźwigać swój krzyż. Poza tym, co ludzie powiedzą?”. – Nie mogę odejść. Nie narażę dzieci na tułanie się po obcych kątach – mówi kobieta. Dorota szukała pomocy w gminie, ale urzędnicy bezradnie rozkładali ręce: „Nic nie możemy zrobić. Mieszkań komunalnych nie mamy, męża na przymusowy odwyk też nie możemy wysłać”. – Nie mam wyboru, muszę wytrzymać. Może będzie łatwiej, jak dzieci podrosną? – mówi z nadzieją.
Krystyna ma 44 lata, a wygląda na co najmniej dziesięć lat starszą. Mąż bił ją od zawsze. Odkąd sięgnie pamięcią, w domu były awantury i kłótnie. Nieraz kończyły się wizytą policji, a funkcjonariusze stukali się w głowę, że „głupia baba tak się daje”. Żeby ją uderzyć, nie potrzebował pretekstu. ...
Jolanta Krasnowska