Pod znakiem Boskiej Krwi i popiołu
Warto potraktować go jako dar i nie zmarnować, bo jest szczególnym czasem łaski. Poruszająco brzmią słowa św. Jana Marii Vianney’a wypowiedziane podczas jednego z kazań. Ten świątobliwy proboszcz z francuskiego Ars, który na własne oczy widział spustoszenie uczynione w sercach ludzi w wyniku rewolucji francuskiej, podkreślał: „O, gdybyśmy urodzili się za czasów pierwszych chrześcijan, to zobaczylibyśmy, z jaką świętą radością oczekiwali oni Wielkiego Postu! O, święty dniu zbawienia i łaski, co się z tobą stało? Gdzie się podziała ta święta radość, jaką wówczas przeżywały wybrane dzieci Boże? Tak, wierni chrześcijanie, czas Wielkiego Postu może się obrócić na nasze zbawienie, jeśli będziemy z niego korzystali i współdziałali z łaską Bożą; może jednak przyczynić się do naszego potępienia, jeśli nie będziemy z niego korzystać”.
Gdybyśmy spytali, z czym kojarzy się nam Wielki Post, zapewne większość ludzi zaczęłaby wymieniać np. modlitwę, post i jałmużnę albo Drogę krzyżową i Gorzkie żale. Ktoś może dorzuciłby głos o rekolekcjach parafialnych czy postanowieniach. Zapewne w niejednej głowie zrodziłaby się też myśl: „Co roku to samo, wieje nudą”. Tak, środki, jakie daje nam Kościół w Wielkim Poście, są takie same, ale przecież my co roku jesteśmy inni: starsi, bardziej doświadczeni różnymi przeżyciami, zmieniają się też nasze okoliczności życia, nasze patrzenie na świat i Boga.
Ja i Bóg
Dlaczego w Wielkim Poście mamy pomyśleć o naszej modlitwie? Bo ona jest jednym ze sposobów na osobiste i wspólnotowe spotkanie z Bogiem. Każda modlitwa – od codziennego pacierza zaczynając, po Różaniec, koronki czy adorację, a kończąc na Eucharystii – jest czasem, gdy stajemy z Panem oko w oko i serce w serce. Po co? Wiara to relacja. Nie da się podtrzymywać więzi bez spotkania, rozmowy i słuchania. ...
Agnieszka Wawryniuk