Pójdź za Mną na pustynię

Chrzest Chrystusa nad Jordanem był objawieniem Jego tożsamości. Świadkom tego wydarzenia dane było poznać Mesjasza - człowieka posłanego przez Boga, napełnionego Duchem Świętym. Zdumiewające jest to, że Duch Święty wyprowadza Jezusa na pustynię, aby tam był kuszony przez diabła.

Widzimy więc, że pustynia jest miejscem walki, zmagania. Ale na pustyni można przebywać w Duchu. To właśnie ten Duch umożliwia przetrwanie w trudnych warunkach, to właśnie ten Duch daje życie. Dzieje się tak dlatego, że Duch Święty jest więzią łączącą Syna działającego na świecie z Ojcem przebywającym w niebie, od którego pochodzi wszelkie istnienie. Jezus ma świadomość oparcia w Ojcu, i to pozwala Mu zwyciężyć w walce z pokusami.

40 dni Jezusa na pustyni jest nawiązaniem do 40 lat wędrówki Izraelitów przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Jezus przeżywa na sobie historię swego narodu. Doświadcza tych samych pokus, z jakimi zmagali się Jego przodkowie według ciała w czasach Mojżesza.

Duch Święty wyprowadza nas na pustynię, byśmy każdego dnia podejmowali walkę duchową podobną do tej, jaką stoczył Jezus na Pustyni Judzkiej. „Jezus poszcząc przez 40 dni na pustyni, własnym przykładem uświęcił okres pokuty. On zniweczył wszystkie podstępy szatana i nauczył nas zwyciężać pokusy do grzechu, abyśmy z czystym sercem obchodzili święta wielkonocne i w końcu doszli do Paschy wieczystej” (Prefacja na I Niedzielę Wielkiego Postu). ...

Juśkiewicz Ks. Ireneusz