Pomóc, żeby usamodzielnić
Pomoc społeczna jest ważnym instrumentem polityki społecznej państwa. Umożliwia ona przezwyciężanie problemów i trudności życiowych osobom i rodzinom, które nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie. Pomoc ta udzielana jest w szczególności z powodu ubóstwa, bezrobocia, bezdomności, niepełnosprawności, długotrwałej lub ciężkiej choroby. Ale również takim osobom lub rodzinom, które bez pomocy z zewnątrz nie są w stanie przystosować się do codziennego życia.
Jedną z form wsparcia jest wypłacanie świadczeń pieniężnych w postaci zasiłków: stałego, okresowego oraz celowego. Drugi rodzaj pomocy to udzielanie świadczeń niepieniężnych. Są one realizowane w postaci posiłków, schronienia czy niezbędnego ubrania. Wsparcie udzielane jest również w formie pracy socjalnej, poradnictwa specjalistycznego, rodzinnego, poprzez prowadzenie terapii, a także usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania, w domach pomocy społecznej. Organizowane są także różne formy opieki zastępczej dla dzieci pozbawionych opieki własnych rodziców.
Kiedy podanie trafi do ośrodka świadczącego pomoc, pierwszym krokiem jest przeprowadzenie przez pracownika socjalnego wywiadu środowiskowego, który diagnozuje sytuację dochodową, rodzinną i majątkową osoby ubiegającej się o wsparcie. Kilkustronicowy druk stanowi podstawę do wydania decyzji.
Aby nie potrzebowali wsparcia
Pracownicy ośrodków pomagających rodzinom w trudnej sytuacji podkreślają jednak, że podstawową formą udzielanej pomocy powinna być praca socjalna, a świadczenia pieniężne winny stać się tylko jej uzupełnieniem.
– Pomoc społeczna w przezwyciężaniu trudności ma polegać na tym, że pomagamy ludziom usamodzielnić się do tego stopnia, by nie musieli korzystać z naszego wsparcia. ...
Kinga Ochnio