Posłani do ważnej posługi
W homilii bp Kiernikowski podkreślił, że Bóg jest Bogiem życia, który wyprowadza nas z grobu. - Jezus, stając nad grobem Łazarza, wiedział, że jego śmierć jest po to, by Syn Boży został otoczony chwałą. Wszystko to, co stanowi dla nas doświadczenie grobu nie jest końcem, lecz miejscem objawienia się chwały Bożej.
Jezus do każdego z nas woła: „Wyjdź na zewnątrz”. Uznaj, że sam z siebie jesteś w grobie twego zamknięcia. Jest jednak Ktoś, kto nie boi się tego, by dotknęła Jego twoja śmierć. Nie boi się też tego, byś i ty doznał śmierci, gdyż On wie, że może cię z niej wyprowadzić właśnie jako człowieka nowego, odrodzonego. Bez śmierci starego człowieka we mnie, nie będzie we mnie nowego życia. Bóg jest Bogiem życia, który nie omija grobu, lecz przez grób prowadzi nas do nowego życia – nauczał biskup.
Rekolekcje i spotkanie
Kandydaci do posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. przeszli odpowiednią formację pod kierunkiem ks. Waldemara Mroza – diecezjalnego duszpasterza nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Bezpośrednim przygotowaniem do obrzędu upoważnienia były dwudniowe rekolekcje w domu rekolekcyjnym w Nowym Opolu.
W piątek, 4 kwietnia szafarze spotkali się z biskupem siedleckim, który w katechezie przypomniał najważniejsze treści liturgii Triduum Paschalnego. – To jedna całość trwająca trzy noce – noc wydania Jezusa w Eucharystii i Pojmaniu; noc Śmierci i Grobu; noc Zmartwychwstania. Te trzy doby – noce stanowią jedno wielkie święto. Wskazuje na to antyfona, którą Kościół wyśpiewuje na początku Mszy Wieczerzy Pańskiej: „Chlubimy się krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa; w nim jest nasze zbawienie, życie i zmartwychwstanie, przez niego jesteśmy zbawieni i oswobodzeni”. Celebrując liturgię, ważne byśmy doświadczyli tego, co Jakub nad potokiem Jabbok. Otrzymał on nowe imię – Izrael. Odtąd, niosąc na swym ciele znamię spotkania z mocą Boga, szedł kulejąc. Uzbrojony w tę moc, mógł jednak spotkać bez lęku swego brata i tworzyć z nim komunię. Znak zwichniętego biodra pomagał mu zrozumieć, że jest Ktoś mocniejszy od niego, kto mu pomaga, aby, akceptując swoją słabość, był mocny Bogiem. Ta jego nowa moc uzdolniła go do życia w przebaczeniu i komunii – nauczał biskup.
W drugiej części spotkania nadzwyczajni szafarze mieli możliwość swobodnej rozmowy ze swoim biskupem, a także wysłuchali koncertu na organach Wagnera w wykonaniu Adama Szczepańskiego.
Po co są szafarze?
W realiach Kościoła w Polsce nadzwyczajni szafarze Komunii św. do niedawna byli praktycznie nieobecni. Jednakże od kilku lat coraz częściej można w naszych spotkać parafiach nie tylko kleryków – akolitów rozdzielających Ciało Pańskie, ale także ludzi świeckich. Zgodnie ze wskazaniami Konferencji Episkopatu Polski posługę nadzwyczajnych szafarzy mogą pełnić mężczyźni, a także siostry zakonne i niewiasty życia konsekrowanego w wieku od 25 do 65 lat. Kandydaci powinni odznaczać się zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym, poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych, znajomością podstawowych prawdy wiary oraz najważniejszych zagadnień teologiczno-liturgicznych. Kandydata poleca proboszcz, a upoważnienia do posługi udziela na rok biskup diecezjalny. W nadzwyczajnych sytuacjach celebrans może ustanowić jednorazowo nadzwyczajnego szafarza Komunii św. zgodnie z tekstem zawartym w Mszale Rzymskim.
30 stycznia 2008 r. bp Z. Kiernikowski skierował do diecezjan list na temat posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. Czytamy w nim, że „zasadniczym zadaniem nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. będzie zanoszenie jej do domów osób chorych i w podeszłym wieku, które nie mogą fizycznie uczestniczyć w Mszy św. w kościele. Często osoby te są przez długie okresy w ciągu roku pozbawione możliwości przyjmowania Komunii św. i przystępują do niej tylko przed świętami Bożego Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego. Dzięki posłudze nadzwyczajnych szafarzy będą mogły co niedzielę i w większe uroczystości łączyć się z całą wspólnotą parafialną przez przyjmowanie Ciała Pańskiego z tego samego ołtarza, przy którym ona się gromadzi”.
ks. Mateusz Czubak