Pozwólmy Mu odbudować w nas miłość prawdziwą
Źródłem naszego istnienia i życia jest Bóg. To On daje nam życie wieczne. To On nadaje sens naszemu życiu. To On jest źródłem prawdy o wszelkich bytach stworzonych. To On jest źródłem miłości wśród stworzeń. Jest Miłością, Sprawiedliwością, Prawdą. Jest Dobrem najwyższym i najwyższym naszym Celem. Zatem: któż jak Bóg?! Gdy w 1996 r. w archidiecezji krakowskiej wszczęto proces beatyfikacyjny sługi Bożej Rozalii Celakówny, krakowskiej pielęgniarki i mistyczki zmarłej w czasie II wojny światowej, światło dzienne ujrzały jej zapiski. Wynika z nich, że w jednym z udzielonych jej prywatnych objawień Jezus domaga się m.in. aktu intronizacyjnego od narodu polskiego: „Jest ratunek dla Polski: jeżeli mnie uzna za swego Króla i Pana w zupełności przez intronizację, nie tylko w poszczególnych częściach kraju, ale w całym państwie z rządem na czele. To uznanie ma być potwierdzone porzuceniem grzechów i całkowitym zwrotem do Boga”.
To żądanie Jezusa spowodowało pojawienie się wielu inicjatyw oddolnych, których celem było doprowadzenie do aktu intronizacyjnego. W 2004 r. Konferencja Episkopatu Polski powołała Zespół ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla, a w 2013 r. Zespół ds. Ruchów Intronizacyjnych. Owocem współpracy Zespołu z przedstawicielami różnych ruchów intronizacyjnych jest zatwierdzony przez KEP Jubileuszowy Akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana – akt wiary narodu. Przyjęcie panowania Jezusa Chrystusa to wyraz posłuszeństwa Bogu, ale też akt sprawiedliwości, czyli oddania Bogu tego, co Jemu należne.
Być wiernym prawu Bożemu
Jubileuszowy Akt przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana został zatwierdzony na posiedzeniu plenarnym KEP 25 kwietnia 2016 r., a po raz pierwszy odczytany ze szczytu Jasnej Góry przez abp. Stanisława Gądeckiego, przewodniczącego Konferencji Episkopatu, 15 października 2016 r. ...
Anna Wolańska