Problematyczne zatoki
Przy ich infekcji, oprócz kataru czy uczucia zatkanego nosa, pojawiają się często ból, obrzęk i ucisk w okolicy oczu, policzków lub czoła. Zatoki przynosowe to przestrzenie powietrzne w kościach twarzoczaszki. Gdy są drożne, funkcjonują prawidłowo. Ich blokada powoduje zaleganie wydzieliny śluzowej, co w większości przypadków przeradza się w infekcję. Dochodzi wówczas do napływu komórek zapalnych i zmiany charakteru produkowanego płynu na śluzowo-ropny. Konsekwencją uporczywych, nawracających infekcji zatok może być nieodwracalne zniszczenie ich wyściółki śluzowej.
Zatoki można uznać za przedłużenie jam nosa, ponieważ stanowią wpuklenia błony śluzowej w otaczającą kość, stąd też biorą się ich nazwy: czołowa, klinowa, szczękowa i sitowa. Trzy pierwsze występują parzyście. Największe są zatoki szczękowe, a najmniejsze sitowe, które składają się z drobnych jamek kostnych. Zatoki łączą się z jamami nosa poprzez wąskie ujścia i kanaliki.
Rola zatok przynosowych nie została do końca sprecyzowana. Jedna z ich potwierdzonych funkcji polega na ogrzewaniu i nawilżaniu wdychanego powietrza oraz wyrównywaniu różnicy stężeń podczas oddychania. Mówi się też o roli mechanicznej zatok, związanej z ochroną mózgoczaszki przed urazami i zmniejszeniem wagi szkieletu twarzoczaszki. Mogą one ponadto pełnić funkcję fonetyczną, stanowiąc przestrzeń rezonacyjną i chroniąc ucho wewnętrzne przed przewodzeniem głosu przez kości.
Niesprzyjające warunki
Zapaleniu zatok mogą sprzyjać: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody nosowej i bocznej ściany nosa (np. polipy, guzy nowotworowe), wrodzone zaburzenia transportu śluzowo-rzęskowego (np. mukowiscydoza), choroba refluksowa przełyku i refluks krtaniowo-gardłowy, niedobory immunologiczne, narażenie na dym tytoniowy i zanieczyszczenia środowiska. Do wystąpienia infekcji może się przyczynić również uraz głowy czy otwarcie zatoki szczękowej podczas ekstrakcji zęba. U dzieci należy wziąć pod uwagę przerost migdałka gardłowego oraz fakt uczęszczania do placówek wychowawczych (żłobki, przedszkola), gdzie ma miejsce kumulacja zarazków.
Przyczyny stanów zapalnych
Pierwotną przyczyną zapalenia zatok są wirusy, sprawcami infekcji bywają również bakterie. Tworząc na błonie śluzowej zatok swoiste skupiska, dają one początek bakteryjnemu biofilmowi, który stanowi utajone ognisko zapalne. Drobnoustroje w tej formie są trudne do wykrycia i ciężko je wyeliminować konwencjonalną antybiotykoterapią. Obecność biofilmu bakteryjnego wiąże się z poważnym i opornym na leczenie przebiegiem choroby. Wśród przyczyn zapalenia zatok wymienia się ponadto grzyby. Takie infekcje dotyczą zwykle osób z obniżoną odpornością i cukrzyków, a ich przebieg jest agresywny.
Objawy i postaci
Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych może przybierać formę ostrą lub przewlekłą. Ostra postać charakteryzuje się nagłym występowaniem objawów, które trwają krócej niż 12 tygodni. Postać przewlekłą z kolei cechują powracające symptomy i czas choroby przekraczający 12 tygodni. Zmiany zapalne obejmują zazwyczaj kilka zatok jednocześnie, ale nie zawsze obustronnie.
Charakterystycznym objawem chorych zatok jest ból głowy, określany jako jednostajny i niepulsujący. Nasila się on przy zmianie pozycji głowy, a jego umiejscowienie zależy od zajętej zatoki. Na podstawie bólu głowy nie można jednak rozpoznać ZNZP, bo istnieje wiele innych schorzeń z tą dolegliwością. Częstym symptomem infekcji zatok (szczególnie u dzieci) jest przewlekły kaszel, suchy pochodzenia zatokowego lub powstały w wyniku usunięcia wydzieliny z gardła (nie z oskrzeli). Dodatkowo mogą występować takie objawy jak zatkany nos czy nieprzyjemny zapach z ust, związany z obecnością śluzowo-ropnej wydzieliny na tylnej ścianie gardła.
Bakteria, wirus czy alergia?
Odróżnienie zakażenia bakteryjnego od wirusowego jest dość trudne ze względu na brak charakterystycznych objawów. Rodzaj wydzieliny z nosa i jej ropny charakter nie dają podstaw do rozpoznania przyczyny infekcji. Zakażenie bakteryjne prawie zawsze poprzedza infekcja wirusowa, która u przeciętnej, ogólnie zdrowej osoby dorosłej może występować od dwóch do pięciu razy w ciągu roku. Nieustępujące symptomy, trwające dłużej niż dziesięć dni, mogą świadczyć o obecności bakterii, jednak dzieje się tak tylko w 0,5-2% przypadków.
JAG