Prośmy za innych
Chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu usłyszał od kogoś: pomódl się za mnie!. Świadomość, że ktoś pamięta o nas przed Bogiem, daje niesamowitą radość i umocnienie, budzi też wdzięczność. Modlitwa wstawiennicza istniała od początków Kościoła, a nawet i wcześniej. Za swoimi bliźnimi wstawiali się m.in. Abraham i Mojżesz. O własnych uczniach i przyszłych wyznawcach pamiętał także Chrystus. Wezwanie do modlitwy za innych dotyczy każdego z nas.
„Wstawiennictwo jest modlitwą prośby, która bardzo przybliża nas do modlitwy Jezusa. To On jest jedynym wstawiającym się u Ojca za wszystkich ludzi, a w szczególności za grzeszników. (…) Wstawianie się za innymi, prośba o coś dla innych, jest – od czasu Abrahama – czymś właściwym dla serca pozostającego w harmonii z miłosierdziem Bożym. W czasie Kościoła wstawiennictwo chrześcijańskie uczestniczy we wstawiennictwie Chrystusa: jest wyrazem komunii świętych. We wstawiennictwie ten, kto się modli, «niech ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich» (Flp 2,4), do tego stopnia, aby modlił się za tych, którzy wyrządzają mu zło” – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (2634-2635).
Modlitwa wstawiennicza szczególną formę przybrała w ruchach charyzmatycznych, stając się swoistą posługą. Korzysta z niej coraz więcej ludzi. Skutki są niesamowite…
Doświadczenie Boga
Modlitwa wstawiennicza jest darem Ducha Świętego. Wymaga wiary i otwarcia na Boże działanie.
Jak podkreśla ks. ...
Agnieszka Wawryniuk