Przebaczenie

Ewangelia na dzisiejszą niedzielę jest fragmentem dłuższej wypowiedzi Pana Jezusa, tzw. mowy o Kościele, w której nakreślone zostają zasady, jakimi ma się kierować wspólnota Jego uczniów.

Wspomniana tam konieczność nawrócenia (dosł. odmieniania) się i odpowiedzialności za wspólnotę ma swoją wyjątkową ilustrację w końcowym pouczeniu o przebaczaniu i darowania urazów. Przypowieść o nielitościwym dłużniku ma pobudzić słuchaczy do wyobraźni miłosierdzia i naśladowania Boga gotowego przebaczyć zawsze i każdemu. Któż z nas nie pragnie miłosierdzia i zrozumienia, tak od Boga, jak i od ludzi?

Wydaje się, że nie ma nic dziwnego w pytaniu Piotra: „Panie, ile razy mam przebaczyć?”. Zastanawiające natomiast mogą być liczby, zarówno ta sugerowana przez Piotra – 7, jak i ta z odpowiedzi Jezusa: 77. Niektórzy twierdzą, że ma to związek z określeniem siódemki jako cyfry symbolizującej pełnię i doskonałości. Wielokrotność siódemki, np. 77, oznaczałaby wtedy nieskończoność. Ta gra liczb ma jednak swoje uzasadnienie biblijne w Starym Testamencie i sięga czasów Kaina, syna Adama i Ewy. Kain, pomimo swojego grzechu bratobójstwa, pozostawał pod szczególną ochroną Pana Boga i nikt nie mógł go zabić. Gdyby jednak to nastąpiło, jego śmierć winna być pomszczona siedmiokrotnie. Lamek, jego potomek, kierowany pychą i żądzą zemsty, w swojej pieśni wyśpiewuje takie słowa: „Jeżeli Kain miał być pomszczony siedmiokrotnie, to Lamek siedemdziesiąt siedem razy” (Rz4,23-24). Pan Jezus swoim nauczaniem o konieczności nieustannego przebaczenia przerywa tę nakręcającą się spiralę nienawiści i zemsty. Złości i nienawiści przeciwstawia miłość i przebaczenie.

Żyć miłością i pragnieniem przebaczenia, nie żywiąc urazów wobec naszych winowajców, o co modlimy się codziennie w modlitwie „Ojcze nasz”, to podstawowy i zarazem fundamentalny program życia każdego chrześcijanina. Pan Jezus nie tylko nauczał o potrzebie przebaczenia, tak w jego dawaniu, jak i umiejętności przyjęcia, ale przede wszystkim je pokazywał – chociażby w scenie pod krzyżem, gdy przebaczał swoim oprawcom.

Jesteśmy wezwani, aby „zło dobrem zwyciężać”, aby przebaczać, nie oczekując na przebaczenie, aby kochać bezwarunkowo. Czy to proste? Każdy z nas z doświadczenia wie, że trudne. Jednakże Pan Jezus jest dla nas nauczycielem, przykładem i pomocą. Wybaczyć to dać kolejną szansę. To dać nowe życie, sobie i innym… Dlaczego zatem nie przełamać się i spróbować jeszcze raz przebaczyć?

KS. MARIUSZ ŚWIDER