Reakcja Boga na grzech
Rejon siedlecki
Spotkanie rozpoczęło się o 9.00 w auli Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu Nowym. Wzięło w nim udział ponad 160 osób – księża i świeccy z utworzonego w poprzednim roku tzw. rejonu siedleckiego, do którego należą parafie z dekanatów: adamowskiego, domanickiego, grębkowskiego, łukowskiego I i łukowskiego II oraz siedleckiego, suchożebrskiego i zbuczyńskiego.
Zgromadzonych gości powitał ks. Tomasz Bieliński ustanowiony przez biskupa siedleckiego odpowiedzialnym za wspomniany wyżej rejon. Po modlitwie do Ducha św. prelegent przypomniał pokrótce treści poprzedniego roku formacyjnego, a następnie wygłosił katechezę pt. „Reakcja Boga na grzech – Protoewangelia”, po której słuchacze podjęli osobiste studium nad przedstawionymi treściami. Pomocą do rozważań były podane w konspektach „Punkty do indywidualnej refleksji” oraz korespondujące z nimi fragmenty biblijne. Po 45 minutach uczestnicy spotkali się w kilkuosobowych grupach, aby podzielić się tym, jak słowo Boże „czyta ich życie”. W ostatniej części spotkania, w ramach podsumowania pracy w małych grupach, ich sekretarze cytowali wartościowe myśli poszczególnych osób. Na podstawie tych wypowiedzi można było wywnioskować, że już pierwsza katecheza sprowokowała do głębokich przemyśleń będących owocem stawania człowieka w prawdzie przed Bogiem.
Na zakończenie uczestnicy dowiedzieli się o kolejnym terminie spotkania, odmówili wspólnie modlitwę „Anioł Pański” i udali się na obiad przygotowany w seminaryjnym refektarzu.
Rejon garwoliński
Spotkanie odbyło się w auli garwolińskiego KLO. Uczestnicy przybyli z okolicznych dekanatów (garwoliński, łaskarzewski, osiecki, rycki i żelechowski). Zebrane osoby to świeccy i kapłani, którzy prowadzą katechezy w parafiach oraz alumni WSD. Po wspólnej modlitwie ks. Marek Paluszkiewicz omówił treść katechezy. Następnym punktem była osobista medytacja nad nią. Kolejnym ważnym etapem stało się spotkanie w grupach, w trakcie którego był czas na dzielenie się swoimi doświadczeniami. Później na wspólnym spotkaniu składano relacje z pracy w grupach. Po wspólnej modlitwie, którą poprowadził gospodarz spotkania, proboszcz par. Przemienienia Pańskiego w Garwolinie ks. prałat Ryszard Andruszczak, odbyła się wspólna agapa, która była kolejną okazją do mniej oficjalnych rozmów, wymiany myśli i spostrzeżeń osób zaangażowanych w realizacje programu duszpasterskiego w naszym rejonie.
Rejon parczewski
Spotkanie odbyło się w budynku Publicznego Gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Parczewie. Uczestniczyli w nim przedstawiciele 6 dekanatów: hańskiego, komarowskiego, radzyńskiego, wisznickiego, włodawskiego i parczewskiego (około 120 osób – duchownych i świeckich). Spotkanie odbyło się wedle ustalonej wcześniej, sprawdzonej metody: katecheza, czas na indywidualną refleksję, praca w grupach, dzielenie się owocami swoich przemyśleń i podsumowanie pracy w zespołach.
Katechezę na temat: „Reakcja Boga na grzech człowieka i obietnica zbawienia”, rozpoczynającą drugą część programu duszpasterskiego, wygłosił ks. Jacek Sereda. Następnie zgromadzeni wzięli udział w rozważaniu treści, które jej dotyczyły. To bardzo istotny element tejże metody pracy: spotkanie ze słowem Bożym, w świetle którego dokonuje się weryfikacja życia chrześcijańskiego. W zabieganym i dynamicznym świecie 40 minut rozważania Słowa Życia pozwala dostrzec obszary, gdzie człowiek, chrześcijanin stara się budować wszystko na sobie, doświadczając przy tym wielkiej pustki. Dzielenie się życiem, obecnością Boga zawsze stanowi niezapomniane chwile takich spotkań. Na zakończenie tradycyjnie odbyła się wspólna agapa.
Trzeba mieć wielka nadzieję, iż uczestnicy spotkania podzielą się w parafiach swoimi doświadczeniami i zaproszą innych do życia na co dzień słowem Bożym, gdyż chrześcijaństwo jest religią życia.
Rejon bialski:
Gospodarzem spotkania rejonowego z cyklu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” był ks. Waldemar Izdebski, proboszcz parafii św. Anny w Białej Podlaskiej. Tym razem swoje podwoje uczestnikom formacji otworzyło Liceum Ogólnokształcące im. Józefa Kraszewskiego, szkoła z 400-letnią tradycją, znana z wysokiego poziomu nauczania. W spotkaniu uczestniczyło około 160 osób. Cieszy fakt, iż obok kapłanów, przybyłych bardzo licznie, wzięła w nim udział pokaźna grupa osób świeckich, zaangażowanych we wdrażanie programu w swoich parafiach – widać wyraźnie, że ukształtowała się grupa liderów, którzy znają doskonale metodę pracy, rozumieją potrzebę takiej właśnie formacji i konsekwentnie, wraz ze swoimi duszpasterzami, prowadzą ją w swoich środowiskach.
– Nie szuka się odpowiedzi, jeśli nie zostały wcześniej postawione pytania – mówili uczestniczy po pracy w grupach. – Jest wiele paradoksów, które wychodzą na światło dzienne dopiero wtedy, kiedy się im bliżej przyglądamy. Dlaczego po grzechu uciekamy przed Bogiem, próbujemy się przed Nim chować, skoro to On nas kocha i pragnie czynić wolnymi? Dlaczego wybieramy niewolę, samousprawiedliwienie się zamiast prawdy? Skąd w nas tyle pychy, skoro ciągle wolimy kierować się przeklętą logiką szatana, zamiast w krzyżu szukać mocy Tego, „który skruszył głowę węża”? Obojętność na te i inne pytania zamyka nas na Bożą łaskę, utwierdza w poczuciu doskonałości – ich postawienie, niepokój, który budzą, ma w konsekwencji zbawienny skutek. Streszczenie katechezy
Treść katechezy obejmuje analizę dialogu Boga z Adamem i Ewą, który miał miejsce po grzechu pierwszych ludzi. Ostateczną odpowiedzią Boga na grzech człowieka jest Jezus Chrystus, który przyznaje się do naszego grzechu, bierze go na siebie – Bóg uczynił Go grzechem, żeby nas uczynić sprawiedliwością Bożą (zob. 2 Kor 5,21). W ten sposób Bóg na nowo w Chrystusie dał człowiekowi swój obraz, nie zniekształcony. Jezus na krzyżu jest prawdziwym obrazem Boga niewidzialnego (zob. Kol 1,15).
Odkupienie polega na tym, że to Bóg przychodzi w Jezusie, by zmienić w nas swój zniekształcony obraz, by naprawić to, co straciliśmy w grzechu. To w człowieku zaistniała zmiana. Bóg jednak nie pozostaje bierny. Mówi do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych, na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę»” (Rdz 3,14-15).
Ta obietnica Boga to Protoewangelia. „Bądź przeklęty” powiedziane wężowi jest dla człowieka dobrą nowiną. Bóg pokazuje, że sposób myślenia przyniesiony przez szatana – życie na własną rękę – jest przeklęty. Kiedy odkrywasz, że pewne formy twojego myślenia są przeklęte, że przeklęty, kto ufa samemu sobie, będziesz ostrożny. Często nie wiemy, co w naszym życiu jest przeklęte, dlatego gubimy się. Nie chcemy tracić życia. Wydaje się, że pewne sytuacje są błogosławieństwem i potrzebujemy, by ktoś nam mówił, że to jest przekleństwo. Bóg daje światło, by chrześcijanin widział, co jest przekleństwem, a co błogosławieństwem.
Ważne pytania:
Gdzie daję się zwodzić, na czym polega mój grzech? Jak Pan Bóg reaguje na niego w moim życiu? Czy boję się i uciekam, czy raczej staję wobec Boga, który mnie leczy, wyprowadza z błędu? Czy wiem, co jest przekleństwem, że potrzebna jest w moim życiu nieprzyjaźń i że jest zwycięstwo, które dokonuje się na krzyżu? Czy nie uciekam od tego w pobożność? Czy bronię swojej racji? Czy wchodzę w odkrycie obrazu Boga sobie?
Autorzy relacji z rejonów:
Ks. Tomasz Bieliński, ks. Adam Kulik, ks. Jacek Sereda, ks. Paweł Siedlanowski
(xaa)