Każdego dnia przed furtą domu zakonnego ss. albertynek przy ul. Cmentarnej 18 w Siedlcach od kilkunastu do kilkudziesięciu osób w zimie czeka na jedzenie, ubranie, dobre słowo. Siostry nie sprawdzają dokumentów, nie zdołają też dotrzeć do wszystkich problemów, tak często wstydliwie ukrywanych czy zatapianych w wódce. Ich zadaniem pozostaje tak podać przysłowiową kromkę chleba, by uszanować obdarowanego.

Kiedy kilkunastoletnia Dorota Kondracka w domu dziecka przy ul Niedziałka, gdzie dyrektorką była jej siostra cioteczna, spotkała pracujące tam ss. albertynki, pomyślała, że choć zakon ją wzywa, to raczej nie widzi się w tym zakapturzonym zgromadzeniu.

Po sześciu latach formacji seminaryjnej i tygodniowych rekolekcjach w sanktuarium maryjnym w Kodniu, w sobotę, 10 czerwca, w katedrze siedmiu diakonów przyjęło z rąk bp. Kazimierza Gurdy święcenia prezbiteratu. W tej ważnej uroczystości dla Kościoła diecezjalnego uczestniczyli: bp Piotr Sawczuk, moderatorzy seminaryjni, księża proboszczowie oraz rodziny neoprezbiterów.

Otaczamy dzisiaj w sposób szczególny naszymi modlitwami i naszą miłością kandydatów do święceń prezbiteratu. Prosimy dzisiaj Tego, który ich powołał, obdarzył ich swoją łaską i miłością, by obdarzał ich również darem uczestnictwa w Jego kapłaństwie.

Powiało grozą. Oto obywatel Władysław Frasyniuk zadeklarował, że poczuł się jak w stanie wojennym. Nieco zapomniany opozycjonista w stanie spoczynku znowu ma swoje pięć minut. Błyskają flesze, uwieczniają kamery. Władysław Frasyniuk buńczucznie odpowiada policjantowi, że Janem Kowalskim jest. Zachowuje się, jakby pytanie o personalia go obrażało. Przecież wszyscy go znają.

Władysław Frasyniuk został przez policjantów wyniesiony z Krakowskiego Przedmieścia na podwórze przy ulicy Miodowej. Świat obiegło zdjęcie pokazujące męczeństwo Władysława Frasyniuka. Zmaterializowała się tęsknota za minionymi dniami chwały.

Nie jestem zwolennikiem poszukiwania prawdy wszędzie, gdzie to tylko możliwe. Teoria mówiąca o ziarnach prawdy rozsianych w każdym twierdzeniu przyprawia mnie o mdłości, ponieważ równie dobrze można przymuszać ludzi do spożywania ekskrementów, mówiąc, iż znaleźć w nich można elementy odżywcze.

I dlatego z dużym dystansem podchodzę do stwierdzenia o mądrości ludowej zawartej w powiedzeniach i przysłowiach. Lecz czasem warto je zacytować, ponieważ potrafią skrótowo wyrazić traktatowo opracowane wielosłowie.

W lutym 1906 r. zachodnie krańce byłej diecezji podlaskiej, przy cichej akceptacji rządu rosyjskiego, zostały poruszone tzw. ruchem mariawickim. Nazwa powstała od imienia Maryi i łacińskiego słowa vita (życie). Najpierw była to wspólnota religijna założona w 1893 r. w Płocku przez tercjarkę Marię Franciszkę Kozłowską (znaną pod imieniem Felicji Magdaleny) w celu szerzenia kultu Matki Bożej i przeciwdziałania upadkowi moralnemu księży.

Współpracownikiem Kozłowskiej, a od 1903 r. przywódcą ruchu, do którego przystąpiło wielu księży, został ks. Jan Kowalski z Latowicza. W początkach swej działalności wspólnota cieszyła się uznaniem Watykanu.

Domowe archiwa kryją w sobie unikatowe dokumenty, fotografie, przedmioty, ale przede wszystkim ciekawe historie. Świadczy o tym pokonkursowa wystawa prac „Z rodzinnej szuflady”, którą 9 czerwca otwarto w Archiwum Państwowym w Siedlcach. Datę wybrano nieprzypadkowo. Wtedy obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Archiwów.

Zorganizowany przez siedleckie AP i Fundację Rozwoju Badań Regionalnych Sigillum konkurs edukacyjny „Z rodzinnej szuflady” skierowany był do uczniów podstawówek, gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, którzy dowolną techniką plastyczną lub multimedialną mieli wykonać pracę ilustrującą lub dokumentującą historię rodziny.

9 czerwca odbyło się w Kodniu ostatnie w tym roku szkolnym Nocne Czuwanie Młodych. Gościem był dziennikarz i publicysta Tomasz Terlikowski. Było to już 79 czuwanie w Kodniu. Rozpoczęło się jak zwykle od Apelu Maryjnego. Potem uczestnicy wysłuchali konferencji. T. Terlikowski podzielił się swoim świadectwem i spostrzeżeniami na temat małżeństwa i rodziny. Jest żonaty od ponad 20 lat, ma piątkę dzieci.

Małżeństwo nie jest sposobem na przedłużenie ludzkości, to znak od Boga dla świata; w małżeństwie mamy widzieć Trójcę Świętą, z którą utożsamiamy miłość przekraczającą siebie, oddanie, pasję i nowe życie. My jesteśmy świadkami tej prawdy! - przekonywał dziennikarz.