Samorządy z powiatów siedleckiego oraz łosickiego zrealizują 63 nowe inwestycje w ramach autorskich programów wsparcia województwa mazowieckiego.

Pieniądze, które trafią m.in. do strażaków, działkowców czy seniorów, zostaną przeznaczone na dofinansowanie ważnych i potrzebnych lokalnym społecznościom przedsięwzięć. - Dzięki tym środkom powstaną centra integracji, świetlice, zostaną zmodernizowane strażnice i zakupione pojazdy gaśnicze, powstaną boiska sportowe, podjęte będą również działania w celu ochrony powietrza czy ograniczania bezdomności zwierząt. Na każdą z tych inwestycji czekają mieszkańcy, a nasze wsparcie to często jedyny sposób na dopięcie gminnego czy miejskiego budżetu itym samym jedyna szansa na realizację istotnych dla lokalnych społeczności projektów. Dlatego z roku na rok zwiększamy nie tylko budżet, ale też zakres pomocy - tłumaczyła Janina Ewa Orzełowska w siedleckim urzędzie gminy, gdzie 26 czerwca podpisywano umowy z beneficjentami.  

Nowa siedziba siedleckiego Oddziału Terenowego nr 46 Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, oficjalnie oddana do użytku 26 czerwca, krwiodawcom zapewni lepsze, w pełni bezpieczne warunki oddawania krwi, a personelowi - większy komfort pracy.

Nowoczesny trzykondygnacyjny obiekt o łącznej powierzchni ok. 900 m² mieści się przy ul. Gospodarczej. Teren pod jego budowę przekazało miasto, a budynek powstał w niespełna rok. Uruchomiony zostanie w chwili, gdy dopełnione zostaną wszystkie formalności związane z odbiorem instalacji i systemów. Na pewno przed początkiem września. Nowa siedziba rozwiąże wiele problemów, z jakimi boryka się personel oddziału w obecnie zajmowanych pomieszczeniach przy ul. Formińskiego. Na otwarcie przybyło wielu zaproszonych gości. W przemówieniach wszyscy, którzy zabrali głos, podkreślali, że krew jest bezcenna, ponieważ ratuje życie.

Kiedyś to jednak było zdecydowanie prościej. Jak człowiek usłyszał słowo „emigracja”, to wiedział, o co i o kogo chodzi.

A jak jeszcze była z przydomkiem „wielka”, to już i konkretny historyczny czas mógł jej bez większego uchybku przypisać. I chociaż naczelny polski wieszcz rozróżniał pośród emigrantów „pielgrzymów” i „zbiegów”, w zasadzie wiadomo było, kto jest kto. Potem było trochę trudniej, bo np. nie do końca ustaliliśmy, jak jednym słowem określić podróżników roku 68. A to przecież też był czas przenosin. Swoje trzy grosze parę lat później i Mrożek „Emigrantami” dołożył. Stan wojenny mocniej przesiedleńczym słownictwem zakołysał, bo już nie do końca było wiadomo, kto kim był i jest.

W 455 r. Wandalowie, którzy wcześniej zawędrowali z Europy Środkowej do północnej Afryki, wkroczyli do miasta Rzym.

Nikt im w tym specjalnie nie przeszkadzał, bo po dawnej potędze cesarstwa pozostały już wtedy tylko raczej mgliste wspomnienia, a rzymski lud miał swoich władców dosyć do tego stopnia, że panującego Petroniusza zlinczował. Wandalowie zabawili w Rzymie około dwóch tygodni i chociaż - jak na ówczesne standardy - wcale nie byli największymi wandalami, miasto splądrowali i ograbili, wzięli licznych jeńców, których wraz z łupami zapakowali na okręty i powrócili do swojej stolicy - Kartaginy. Rzym od tej pory podupadał wciąż bardziej i bardziej, a 21 lat później cesarstwo zachodniorzymskie przestało istnieć. Takie krótkie, historyczne wspomnienie, a teraz nasza europejska współczesność.

Historia siedleckiej rodziny Prozaków na przestrzeni kilkudziesięciu lat, a w tle postacie ważne dla miasta i wyjątkowe miejsca związane z jego dziejami - tak w skrócie można opisać zbiór opowiadań Renaty Chojeckiej „Prozakowie. Czas miniony”.

Skąd pomysł na to, aby zająć się pisaniem? - Początek to czas szkoły średniej. Zaczęło się od wierszy - przyznała autorka podczas promocji książki, która odbyła się 25 czerwca w Muzeum Regionalnym. Nie mogło być inaczej, skoro R. Chojecką od zawsze za sprawą mamy - Krystyny Chojeckiej, już nieżyjącej poetki, otaczała poezja. - Swojej czwórce dzieci, które wychowywała samotnie, nie mogła dać majątku, więc chciała zainteresować je sztuką, kulturą, tańcem - wspominała. Po śmierci mamy R. Chojecka znalazła jej zapiski sprzed ponad 60 lat. - Mama zaczęła pisać, kiedy mnie jeszcze nie było na świecie. Nie wiem, jak znajdowała na to czas, mając dzieci i pracę. To po niej odziedziczyłam chęć do pisania - podkreślała pani Renata.  

Parafia w Horbowie nie ustaje w upamiętnianiu unickiej rodziny Koniuszewskich, która zginęła tragicznie w czasach prześladowań ze strony caratu. Ich dobrowolna śmierć w płomieniach była nie tylko aktem desperacji, ale też znakiem sprzeciwu wobec nieludzkiej przemocy.

Czteroosobowa rodzina Koniuszewskich zginęła 10 grudnia 1874 r. Józef i Anastazja oraz ich córki: trzyletnia Ewa i dwumiesięczna Łucja, byli ofiarami prześladowań za wiarę. - Koniuszewski pochodził z Dąbrowicy. Był zaradnym gospodarzem, umiał zadbać o rodzinę. Kupił tu, w Kłodzie Małej, która za jego czasów nazywała się Ukaźna, kilka morgów ziemi. Miał dom i gospodarstwo. Mówił o sobie, że jest Polakiem i katolikiem. Nie chciał przejść na prawosławie ani ochrzcić najmłodszej córki w prawosławnej cerkwi. Nakładano na niego liczne kontrybucje. Płacił je, dopóki miał z czego. Zmuszano go do zmiany wiary na przeróżne sposoby. Zabrano go nawet do aresztu w Białej Podlaskiej, gdzie powybijano mu zęby, ale on dalej pozostał wierny swojemu wyznaniu - opowiada Jarosław Kosiński z parafii Horbów.

Wakacje odpoczynkiem od Boga? Przeciwnie! To może być doskonały czas na nawiązanie lub rozwijanie pięknej przyjaźni.

Wiele parafii naszej diecezji organizuje nie tylko wakacyjne oazy, ale także inne formy wypoczynku dla dzieci. Czasem są to wyjazdy w różne regiony kraju na kilka dni, ale jeśli finanse na to nie pozwalają, kapłani starają się zapewnić dzieciom i młodzieży możliwość spędzenia wartościowego czasu przy parafii. A rodzice to doceniają. - Zależało mi, żeby moi synowie zintegrowali się z dziećmi i młodzieżą z parafii, doświadczyli, że należą do całkiem sporej grupy dzieci katolickich - mówi Agnieszka Szmurło z parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Siedlcach. - W trakcie wakacji z Bogiem jest czas i na modlitwę, i na zabawę, i na poznawanie piękna naszej ojczyzny.  

Powiedziałem Klarze: „Nie wiem, kim jesteś, wiem tylko, że jesteś błogosławioną Kościoła. Ufam Kościołowi, więc i tobie zaufam”. Obiecując kochać ją i czcić, powierzyłem jej swoją drogę do nieba. Wtedy też ogarnęło mnie niezwykłe poczucie jej bliskości…

Na narodziny córki Maria Teresa i Ruggero czekali 11 lat. Żarliwa modlitwa rodziców została wysłuchana i 29 października 1971 r. we włoskim miasteczku Sassello - słynącym z pysznych ciasteczek zwanych amaretti - na świat przyszła Chiara (Klara) Badano. - Klara była dzieckiem wielkiej miłości - mówi ks. dr n. med. Marcin Łyżniak, kapelan szpitala oraz wykładowca bioetyki i medycyny pastoralnej w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym Archidiecezji Warszawskiej.

Studium Życia Rodzinnego Diecezji Siedleckiej ma za sobą pierwszy rok pracy.

Poza podstawowym celem, jakim jest kształcenie i formacja świeckich do posługi na rzecz małżeństw i rodzin, rodzą się nowe obszary działalności osób, które podjęły naukę w studium. Zgodnie z założeniami ma ono wyposażać osoby świeckie w większy zasób wiedzy i umiejętności, które mogą służyć rozwojowi małżeństw oraz rodzin naszej diecezji i nie tylko. - Dzieje się to w kluczu Bożej wizji małżeństwa i rodziny, jaką odczytuje i podaje do wierzenia Kościół katolicki. Ponieważ wiara idzie w parze z rozumem, podczas zajęć na rodzinę spoglądamy zarówno od strony Biblii, aby zobaczyć, jaki jest Boży zamysł dotyczący małżeństwa i rodziny, ale sięgamy też do zdobyczy nauk, takich jak psychologia czy pedagogika - tłumaczy ks. Jakub Kozak, dyrektor SŻR, podkreślając, że między tymi wizjami nie ma rozdźwięku.

2 lipca w kodeńskim sanktuarium świętowano odpust ku czci Matki Bożej Kodeńskiej. Uroczystości były połączone z Diecezjalnym Dniem Chorego.

Zgromadzonych na kodeńskiej kalwarii powitał ks. Paweł Siedlanowski, odpowiedzialny w diecezji za duszpasterstwo chorych. - Dzisiaj przeżywamy odpust kodeński. Od kilkudziesięciu już lat jest to także dzień, kiedy chorzy pielgrzymi, osoby w starszym wieku i osoby opiekujące się nimi przybywają właśnie tutaj, aby modlić się i prosić o zdrowie i siłę, aby prosić naszą Matkę Kodeńską o to wszystko, co jest potrzebne, by nasz duch i nasze ciało były zdrowe, byśmy mieli jasność spojrzenia, po co żyjemy i jak mamy przeżyć nasze życie w tych trudnych czasach, aby nie zgubić drogi do Boga, do nieba i do świętości - mówił ks. P. Siedlanowski.