Rozmowa z dr. hab. Mieczysławem Rybą, profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, przewodniczącym Sejmiku Województwa Lubelskiego.

Zatrzymanie Marcina Romanowskiego w momencie, gdy chroni go immunitet Rady Europy, to kompromitacji prokuratury?

Kompromitacja jest oczywista. I merytoryczna, i polityczna. Cała akcja miała wymiar ściśle polityczny, bo nakierowana była na to, by - według scenariusza realizowanego od kilku miesięcy przez obecnie rządzących - „zniszczyć zorganizowaną grupę przestępczą”, jak określają Zjednoczoną Prawicę.

„Toć raj na ziemi stworzyć każdy chce. Ale czy forsę ma? Niestety, nie!” - pisał w minionym stuleciu Bertolt Brecht w „Operze za trzy grosze”.

Po przeszło pół roku rządów „koalicji 13 grudnia” trudy władzy uwidaczniają się coraz bardziej. Nawet zaprzyjaźnione z rządem media wprost głoszą, że bilans dotychczasowych poczynań Donalda Tuska - najdelikatniej rzecz ujmując - nie jest pozytywny. Coraz więcej analityków i samych członków koalicji zadaje dziś także pytanie: „Nie czy, ale kiedy nastąpi jej rozpad?”.

Trochę już czasu upłynęło od ostatniej części wyborczego tryptyku, który trwał u nas od października ubiegłego roku do początku tegorocznego już czerwca.

Powybieraliśmy posłów, senatorów, radnych, burmistrzów, wójtów, a na koniec jeszcze europarlamentarzystów. Teraz mamy - prawdopodobnie - rok przerwy przed wyborami prezydenckimi. Przerwa będzie dotyczyła rzecz jasna tylko czynności ostatecznej w całym tym wyborczym procesie, tzn. głosowania.

Toczący się spór o to, czy zwierzętom można przypisywać cechy ludzkie, wykracza daleko poza li tylko słowa.

Język jest zawsze forpocztą zmian społecznych, kształtuje świadomość, o czym doskonale wiedzieli dyktatorzy, co dziś jest też fundamentem ideologii neomarksistowskiej. „Łaska pańska na pstrym koniu jeździ” głosi staropolskie porzekadło. Przykładów prawdziwości tezy mamy aż nadto - ostatnio mógł się o tym przekonać prof. Jerzy Bralczyk, jeden z najbardziej znanych polskich językoznawców, autor wielu książek i publikacji (w tym znanych i popularnych, jak „Leksykon zdań polskich" i „Świat przez słowa”), częsty gość studiów radiowych czy telewizyjnych.

Gdy 80 lat temu 1 sierpnia 1944 r. wybuchło powstanie, do walki ruszyli nie tylko „warszawscy warszawiacy”, ale także przyjezdni.

Stolicy bronili również ludzie związani z naszym regionem, którzy nagle, na rozkaz, stali się frontowymi żołnierzami, strzelcami, sanitariuszkami, łączniczkami. Wojenne losy rzuciły wielu mieszkańców regionu do stolicy. Jedni pojechali tam do szkoły, drudzy za pracą, inni znaleźli się przypadkiem. W zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego znaleźć można wspomnienia kilkudziesięciu osób, które, gdy wybiła godzina „W”, stanęły do walki. Jednym z powstańców warszawskich mających swe korzenie w Międzyrzecu Podlaskim i w Łukowie był Jan Ryszard Dębski ps. Szron.

O „modzie” na świętych i właściwym pojmowaniu ich roli mówi ks. prałat dr Zbigniew Sobolewski, dyrektor Dzieła Pomocy Ad Gentes.

Nagroda Stowarzyszenia Wydawców Katolickich FENIKS za książkę „Zapomniani święci. Skuteczni orędownicy, wierni przyjaciele” to szczególne wyróżnienie. Skąd pomysł na taką publikację?

Zawsze byłem przekonany, że świat świętych to świat wielkich, wspaniałych i niezwykłych ludzi. Jest fascynujący. Poznawanie ich historii ubogaca duchowo i pobudza do większej miłości i wiary.

„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię” (Łk 22,44).

Uczniowie byli przyzwyczajeni do tego, że ich Mistrz nocą wychodził na modlitwę do Getsemani. Udając się tam razem Nim po ostatniej wieczerzy, podskórnie czuli, że jednak ta noc będzie inna niż pozostałe. Odczuwali rosnące napięcie. Kiedy Jezus oddalił się od nich, szybko zasnęli. Św. Łukasz dodał pewien szczegół; zanotował, że apostołowie spali ze smutku, a nie ze zmęczenia czy znużenia, jak napisali o tym św. Marek i św. Mateusz. Św. Łukasz dopowiadał, że Nauczyciel oddalił się „na odległość jakby rzutu kamieniem” (Łk 22,41) i „upadł na kolana”.

Pan Bóg dał wspaniałych ludzi, dobrą pogodę, zdrowie i siły. To On jest źródłem wielu łask, jakich doświadczyliśmy w drodze.

Myślę, że założenia pielgrzymkowe udało się zrealizować w stu procentach - podkreśla ks. Bogumił Lempkowski, kierownik I Rowerowej Pielgrzymki Diecezji Siedleckiej na Jasną Górę. Rowerowi pielgrzymi wyruszyli z Siedlec we wtorek 16 lipca, ok. 9.00 - po Mszy św. sprawowanej w katedrze o 7.00 i śniadaniu w Centrum Charytatywno-Duszpasterskim. Na Jasną Górę dotarli w niedzielę 21 lipca, ok. 9.30. 93 uczestników pielgrzymki jechało w siedmiu grupach. Pierwszą stanowił sztab dowodzący na czele z kierownikiem ks. Bogumiłem Lempkowskim i ks. Mariuszem Telaczyńskim.

Zostawiła wygody tego świata, by służyć w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, czego potwierdzeniem było nałożenie obrączki z imieniem „Maryja”.

Składając śluby wieczyste, s. Marta Nieczaja na stałe dołączyła do karmelitanek. Chociaż młoda siostra zakonna pochodzi z okolic Zamościa - z parafii Tereszpol Kukiełki, zdążyła już zadomowić się w diecezji siedleckiej. Należy do Diecezjalnej Rady Duszpasterstwa Młodzieży. A od dziewięciu lat jest związana z Wolą Gułowską i Rykami, gdzie mieszka i posługuje razem ze współsiostrami. Parafię i miasto polubiła do tego stopnia, że na miejsce ślubów wieczystych wybrała właśnie Ryki.

Od kilku miesięcy pracownicy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Siedlcach proszą dyrektora i władze miasta o podwyżki pensji. Jak na razie - bezskutecznie. Dlatego rozpoczęli akcję protestacyjną.

Adam Kowalczuk, dyrektor MOPR-u, rozumie żądania swoich pracowników, ale nic nie może zrobić, ponieważ za finansowanie placówki odpowiada miasto. Dlatego sprawa została przedstawiona byłemu prezydentowi Siedlec Andrzejowi Sitnikowi, który nie spotkał się z pracownikami czy przedstawicielem Polskiej Federacji Związkowej Pracowników Socjalnych i Pomocy Społecznej - instytucji reprezentującej pracowników siedleckiej pomocy społecznej.